Eigentijdse klassieker van wonderduo

De invloeden van Scott Walker hoorden we in de popgeschiedenis al eerder bij mede-Sheffielder Jarvis Cocker van Pulp. En net als Jarvis onderscheiden The Last Shadow Puppets zich door hun observerende, cynische, scherpe teksten. In een spraakwaterval zingen ze samen over liefdesperikelen, zoals jaloezie, vrouwen die hen bespelen en mislukte relaties. Dit continu terugkerende thema beschrijven ze op een poëtische en romantische, maar tegelijk eigentijdse en stadse manier. Luister bijvoorbeeld naar Seperate And Ever Deadly waarin Kane verbeten ‘The pavements have nothing to offer and all the faces seem to need a slap’ zingt.

Liefdesliedjes op filmische balzaalmuziek uit de jaren zestig. Het is welhaast het perfecte recept om een enorme misstap te begaan en afgrijselijke kitsch te maken. Toch is dat niet gebeurd. The Age of the Understatement is namelijk, in tegenstelling tot haar invloeden, enorm boos en ferm. Dit komt niet alleen doordat de nummers over liefdesperikelen gaan, maar ook door de aard van stemmen van Turner en Kane. Ze zijn monotoon, ongenuanceerd en bot en missen de subtiliteit van bijvoorbeeld Scott Walker en Bowie. Deze woede en misantropie maken het tot een eigentijds album in plaats van kitscherige imitatie. Samen met het overheersende thema van het album zorgt de muziek voor een ultiem kloppend geheel. Niet voor niets zijn jaloezie en liefdesverdriet de emoties bij uitstek waarin lichtvoetige romantiek en alles verterende haat in hun meest extreme vormen samen komen.

Hedendaagse klassieker

De chemie tussen Turner en Kane heeft op dit album bijzonder goed uitgepakt. Zelf hebben ze al toegegeven ongetwijfeld in elkaars ‘officiële’ bands te hebben gezeten, wanneer ze elkaar eerder hadden ontmoet. De vraag is dus of het blijft bij een eenmalig uitstapje. Het album is echter zo bijzonder, dat het juist te hopen is dat het bij slechts deze ene plaat blijft. Juist daardoor blijft het speciaal en maakt The Age of the Understatement een reële kans om (welverdiend) de boeken in te gaan als een hedendaagse klassieker.