Muziek / Album

The Fray komt weergaloos

recensie: The Fray - The Fray

In Nederland is The Fray voorlopig niet zo groot als in thuisland Amerika. Hier moest het viertal het tot voor kort nog even doen met de twee hitsingles ‘Over My Head’ en ‘How to Save a Life’, maar daar is verandering in gekomen. De mannen zijn namelijk gekomen met hun tweede album, getiteld The Fray. Met deze plaat doet de band een serieuze gooi naar het vertrouwen van de Europeanen, om ook aan deze kant van de grote plas door te kunnen breken. Een heel serieuze gooi.

~

Meteen vanaf het openingsnummer ‘Syndicate’ laat The Fray er geen gras over groeien. De band gaat er na een korte intro op de piano vol tegenaan en al na een paar seconden klinken de mooie vocalen van zanger Isaac Slade uit de speakers. Het belooft de rode draad te worden van het album, korte intro’s die perfect opbouwen en snel opgevolgd worden door de overige instrumentaria en de zangpartijen. Een constante die goed werkt en die het potentieel van de band mooi weergeeft.

De juiste balans

Desondanks wordt het geen eentonig geheel. De plaat biedt voldoende afwisseling om lange tijd te blijven boeien en verdient zeker meerdere luisterbeurten. Neem de nieuwe single ‘You Found Me’. Het nummer biedt zowel bombastiek als rustige momenten, evenzeer muzikaal als tekstueel. Gemoedelijke pianodelen klinken eerst, om vervolgens op prachtige wijze ondersteund te worden door hoge gitaren met een flinke distortion eroverheen. Niet over the top, The Fray vindt de juiste balans tussen de extremen.

Een ander fraai voorbeeld is de song ‘Ungodly Hour’. Dit nummer is in zijn geheel vrij kalm en is zelfs aan te merken als een ballad. De zang van Slade speelt de hoofdrol en wordt bijgestaan door zachte drum- en gitaarpartijen. Normaliter zingt de vocalist op een vrij herkenbare toon, maar hier gebruikt Slade veel variatie in toonhoogte. Van hoog tot laag, niets lijkt een probleem voor deze man.

Herkenbaar

Belangrijk aan The Fray is ook de hoge mate van herkenbaarheid. Het geluid van zowel de zang als het gebruik van de verschillende instrumenten kan inmiddels als typerend voor de band aangemerkt worden. Hiermee creëert het viertal een eigen identiteit en blijken de vele vergelijkingen met Coldplay steeds meer onterecht. The Fray bewijst op zichzelf te staan en niet simpelweg na te doen wat anderen al gedaan hebben.

The Fray zet met het gelijknamige album een hele grote stap in de goede richting. Wanneer ze deze lijn voortzetten zal het niet lang duren eer ook het kritische Europese publiek niet meer om de band heen kan. Het is een diverse plaat geworden die goed de balans weet te houden tussen wat rustigere nummers tegenover wat ruigere nummers. The Fray bewijst de potentie te hebben van een band van wereldformaat.