Muziek / Album

Pompeuze terugkeer

recensie: Robby Valentine - Bizarro World

Wie een album van Robby Valentine opzet, weet dat hij bombastisch werk te horen gaat krijgen. Met Bizarro World worden we hierin niet teleurgesteld. Valentine hoopt met dit tiende album opnieuw op succes in Europa.

Enig speurwerk leert dat Robby Valentine vooral in Japan niet vergeten is: daar is hij een ster. Maar voor zijn successen in onze contreien moeten we helemaal terug naar begin jaren negentig, toen Valentine een hit scoorde met ‘Over And Over Again’ en zelfs een Zilveren Harp in de wacht sleepte voor zijn eerste soloalbum Valentine.

Krampachtig
Het is niet te verwachten dat Bizzaro World net zo’n zegetocht tegemoet kan zien als Valentines eerste album. Het muzikale klimaat is dermate veranderd, dat een dergelijk album waarschijnlijk enkel door liefhebbers van progrock zal worden opgepakt. Tenzij een van de liedjes van het album het weet te schoppen tot een hitnotering met bijbehorende airplay, zal het album niet meer dan het bereik hebben dat voor progrock verwacht kan worden.

Robby Valentine klinkt met Bizzaro World net als Queen uit de tijd van A Night At The Opera. Dat is niet verwonderlijk als je bedenkt dat hij jarenlang als cover act in de huid van Freddy Mercury kroop. Soms speelt hij iets teveel leentjebuur, zoals in het nummer ‘Deadbeat Boy’, dat wel heel erg lijkt op ‘Good Company’, afkomstig van het genoemde album van Queen. In het daaropvolgende ‘Schizophonicated’ probeert Valentine met zijn stem nog even dezelfde hoge regionen te halen als Freddy Mercury, maar hij klinkt daarin te krampachtig om serieus genomen te worden. Het gitaarwerk is net niet Brian May en zo schiet Valentine zijn doel wel heel erg voorbij.

Muziekbeleving
Het gaat echter te ver om dit album – waarmee Robby Valentine op een comeback hoopt –  vanwege bovenstaande een volledige misser te noemen. Wie door de vergelijkingen met alles wat Queen is weet heen te luisteren, zal genoeg plezier kunnen beleven aan Bizzaro World – vooral als er bij de luisteraar een pure, fijne muziekbeleving voorop staat en er niet teveel gehecht wordt aan originaliteit. Op het album wordt goed gemusiceerd, de composities zitten goed in elkaar en de zang is over het algemeen prima in orde. Valentine weet wel een album lang te boeien. En laten we eerlijk zijn: zijn voorbeeld Freddy Mercury zal geen nieuw werk meer uitbrengen. Het is misschien voor de liefhebbers van deze muziek wel fijn dat het gedachtegoed voortleeft in een artiest als Robby Valentine.

Valentine vraagt om aandacht voor zijn pompeuze, goed luisterbare nieuwe album. Wie weet is hem dat ook weer bij een wat groter publiek gegund.

Live in Nederland:

13 december Capsloc, Capelle Aan Den Ijssel
14 februari Estrado, Harderwijk