Richard Cameron

Dat het tourbus-drama van een aantal jaren geleden goed is afgelopen, kun je constateren aan de feiten: Mr. & Mrs. Cameron draaien op Lowlands, het nevenproject Terrorgruppe Schwarzenraben wint zieltjes bij de vleet en Mr. Cameron komt met zijn solo-plaat. De popprijswinnaar kan en mag nog niet stoppen en aan die feiten te zien lijkt het erop dat Cameron los is. En voor Back heeft hij alles uit de kast gehaald. En niet alleen zijn gitaar. Naast Gerry Arling, Achim Treu en Warner Poland moet namelijk ook de helft van de band Das Pop de muzikale ideeën van de man vertolken. Dat alles maakt het een speciale en volle minstrelenplaat.

De bard met het volle geluid

Back heeft de eerste slag al gewonnen met de uiterst sterke gelijknamige opener. In dit nummer wordt al aangegeven dat Cameron wel een bard wil zijn, maar zich niet aan die definitie wil houden, want een het geluid neemt Beta Band-achtige proporties aan. In Better All The Time worden de klassieke vrolijke zinnen uit de popmuziek, te weten ‘Good day sunshine’, ‘It’s getting better all the time’ en ‘Just a perfect day’, samengesmeed tot een nummer dat waarschijnlijk de huidige gemoedstoestand van Cameron aangeeft. De koortjes op Come On Let’s Go laten de invloeden van The Beach Boys of The Thrills duidelijk om de hoek kijken. Longest One Way Street is mooi en schitterend gearrangeerd. Maar het absolute hoogtepunt – vanwege de juiste spanning, het mooie timbre en de Roger Whittakeriaanse fluitsolo – kan worden toegeschreven aan het rijke Let It Go.

Hoogte- versus dieptepunten

Toch kent de plaat ook wel mindere punten. Bijvoorbeeld het tenenkrommende Are You Sad?, alwaar Cameron zonder enige vorm van poëzie zijn vrouw de liefde verklaart. Wat overigens eerst tenenkrommend lijkt, wordt zelfs mooi na het nog meer tenenkrommende en slecht Duits gezongen Ich lieb dich sehr. Ook het kerstliedje Winter is een om in de open haard te slingeren, want de gedachte met grote glimmende Coca Cola-vrachtauto’s kan niet uit het hoofd worden verbannen. Toch hangt Back zonder te meten over naar de kant van een hele fijne langspeler. Eén om vaak op te zetten en één waarbij het hart minder koud zal worden.