Muziek / Album

Beste album

recensie: Navarone - A Date At The Chapel

In de winter van 2013 nam Navarone op één dag twee sets op in de kapel van Roepaen. Samen met een orkestraal collectief bracht de band hun rocksongs ten gehore in speciale akoestische arrangementen.

Met het uitkomen van A Date At The Chapel trekt Navarone het land door om de akoestische versies die op dit album staan live uit te voeren. De arrangementen zijn gemaakt door Chris Christodoulou, Minhkel Zilmer en Robin Assen. Assen is tevens producer van dit werk.

Rockoptreden in schaapskleding
De filmploeg schoot op de opnamedag in december als tweede ploeg in de wereld in 4K-kwaliteit. Veel acts zullen jaloers zijn op die voorsprong. Deze superkwaliteit komt overigens niet tot zijn recht op de bijgesloten DVD, maar een bijgeleverde toegangscode geeft toegang tot de vertoning op het internet waarbij alle mogelijkheden van deze kwaliteit wel zichtbaar zijn. De beelden zijn in de fraaie ambiance van de kapel erg sfeervol en vol afwisseling geschoten. De cameraploeg heeft duidelijk zijn best gedaan om van dit rockoptreden in schaapskleding wat bijzonders te maken en is daar bijzonder goed in geslaagd!

Toch gaat het uiteindelijk om de muziek van Navarone. Het repertoire is afkomstig van beide studioalbums van de band. Het zwaartepunt ligt daarbij op het debuut. Alle composities van A Darker Shade of White zijn vertegenwoordigd. Het eerder dit jaar verschenen album Vim and Vigor is leverancier van een minderheid van de liedjes, maar vormt door de arrangementen een fraaie eenheid met het oudere werk.

Staat als een kapel
Het album A Date At The Chapel is misschien wel het mooiste werk dat Navarone tot op heden wist vast te leggen. Natuurlijk zijn ze als rockband niet te versmaden op tal van festivalpodia, maar in de akoestische verpakking komt de kwaliteit van de composities nog beter tot zijn recht en met de ingehouden speelkracht laat de band horen en zien dat ze hun instrumenten uitstekend weten te hanteren. De geschoolde krachten van het orkest The Wooden Collective steken daarbij niet af tegen de kwaliteit van de bandleden. Wel vormen ze een fraaie aanvulling op het rockgeluid, dat met strijkers, harp, fluit, klarinet en vleugel een bijzondere bewerking krijgt, die staat als een huis. Of, in dit bijzondere geval, moet ik eigenlijk zeggen: ‘als een kapel’.