Prachtige comeback van een fenomeen
Dit jaar is het twintig jaar geleden dat het eerste album van The Smiths verscheen en grote indruk maakte in het Verenigd Koninkrijk. Zanger Morrissey en gitarist Johnny Marr waren de twee pijlers waarop deze uiterst invloedrijke gitaarband rustte. In 1987 verliet Marr The Smiths, wat het eind van de band betekende, maar tegelijk ook de solocarrière van Morrissey inluidde. In 1988 verscheen zijn eerst plaat Viva Hate, waarmee hij opnieuw hoge ogen gooide. In totaal leverde Morrissey zes studioplaten af voordat zijn nieuwe album You Are The Quarry verscheen. Een plaat die maar liefst zeven jaar op zich liet wachten (nou ja, veel mensen hadden hem niet eens meer verwacht), maar op geen enkel punt teleurstelt.
Die stem!
Hoeveel artiesten hebben nog zo’n eigen geluid als Morrissey en wat een invloed heeft die man wel niet gehad? Het zal niet voor niets zijn dat Britse bands als Suede, Starsailor en meer actueel The Veils klinken zoals ze klinken. Morrissey heeft onmiskenbaar een van de meest karakteristieke meeslepende stemmen in de wereld van de popmuziek en een enorm talent voor het schrijven van fantastische theatrale popliedjes. Voor The Smiths schreef hij samen met Marr al ultieme klassiekers als There’s A Light That Never Goes Out en Bigmouth Strikes Again. Op You Are The Quarry is zijn pen nog sterk als altijd. Met Irish Blood, English Heart brengt hij een eerste single die impliciet schreeuwt om hernieuwde aandacht voor dit Engelse fenomeen. Aandacht die hij inmiddels terecht in grote mate heeft gekregen van vooraanstaande figuren als Jonathan Ross en Jools Holland.
Nog maar 45
Morrissey is helemaal terug met een uiterst gedreven plaat die staat als een huis. Een geïnspireerd album van een fantastische tekst- en songschrijver, die (met ups en downs) al twintig jaar eigenzinnigheid achter de rug heeft. Een man die dacht dat het eigenlijk allemaal al gebeurd was, wat blijkt uit de afsluiter You Know I Couldn’t Last. You Are The Quarry is echter een geheel nieuwe hoofdstuk dat hopelijk niet de afsluiter is van deze fantastische carrière. Ach, die vent is ook nog maar 45, hij kan met een beetje goede wil de duur van zijn loopbaan nog met gemak verdubbelen.