Muziek / Album

Weinig beweging in ‘The Movement’

recensie: Mo Thugs - IV: The Movement

Met hun vierde album IV – The Movement blijft de Mo Thugs Family aan de weg timmeren. Deze groep rond bijna alle oude leden van het halverwege jaren ’90 bekende Bone Thugs-N-Harmony, probeert wederom het initiële succes van debuutalbum Family Scriptures uit 1997 te evenaren, maar slaagt daar slechts mondjesmaat in. Het album is met 18 nummers en een speelduur van bijna 73 minuten aan de zeer lange kant. Hierdoor wordt het voor de luisteraar wel erg moeilijk de aandacht bij deze pure old school hiphopplaat te houden.

~

Drijvende kracht achter deze familie uit Cleveland, Ohio, is Layzie Bone. Samen met zijn broer Flesh-N-Bone, zijn vrouw Felecia en verder Krayzie Bone en Wish bone vormt hij de spil van de Mo Thugs Family. De groep bestaat verder uit artiesten, allen uit Cleveland, die onder contract staan bij platenmaatschappij Mo Thugs Records. Zo is dit album dus niet zo maar een plaat waarop de kunsten van een groep zijn vastgelegd, het is ook een middel om de kwaliteiten van veel artiesten uit te dragen. De complete lijst van artiesten omvat naast de eerder genoemden, houdt u vast, E-Mortal Thugs, Skant, Ken Dawg, Thin C, D.J.Skail, Dirty Red (tevens co-producer), Mark Twayne (ook co-producer) en Khujo van de Goodie Mob. Een waar arsenaal aan voornamelijk rappers dus, die van deze plaat een puur op de teksten gericht geheel hebben gemaakt. Doordat er zo veel mensen aan bod komen, blijft er haast geen ruimte over voor beukende beats, aanstekelijke melodielijnen of opzwepende, energieke hiphop.

Laidback

~

Buiten de nummers All Life Long, een duet van Layzie Bone en Felecia en tevens de eerste single en Love Is, die beide klinken als een soul/hip hop combinatie, hebben alle nummers een relaxte, laidback beat, waar de raps overheen gelegd worden. Layzie en Krayzie Bone laten daarbij soms horen, zoals in All Life Long en vooral in Be Free waarmee zij met Bone Thugs-N-Harmony bekend zijn geworden: hun supersnelle raps. Deze vorm van rappen wordt door de E-Mortal Thugs enigszins gekopieerd, bijvoorbeeld in My Dawgs, dat een pakkend refrein heeft en in Thug Finale, het laatste nummer van de plaat, dat eindigt met een niet al te bemoedigende soundbite van Martin Luther King.

Felecia (Lindsey) levert als enige dame een behoorlijke bijdrage aan het album. Ze zingt niet alleen op de nummers Do Your Thang, All Life Long en Who You Gonna Run To, ze schreef ook mee aan de teksten. Who You Gonna Run To is zelfs geheel afkomstig van haar hand. Opmerkelijk is verder het gastoptreden van Snoop Dogg. Deze neef van Layzie Bone levert een bijdrage aan Smokin’ On Information, maar helaas springt dit nummer er ook al niet echt uit. Dead Wrong doet dat in zekere zin wel, puur omdat de tekst nog enige diepere, algemene betekenis heeft.

Has been

Wat er mankeert aan deze plaat, is dat de leden van Bone Thugs-N-Harmony, net als die groep zelf, toch het predikaat ‘has been’ van het publiek hebben gekregen. De laatste platen van de groep, evenals de soloplaten van de individuele leden verkochten zeer slecht. Met de Mo Thugs Family leek dat tij gekeerd. Debuutalbum Family Scriptures behaalde nog de platina status in de V.S., maar daarna ging het toch ook bergafwaarts met het collectief. Dit album zal daar geen verandering in brengen. Het geheel blijft steken in de presentatie van onbekende artiesten, onder het toeziend oog van grote man Layzie Bone. Maar niemand valt op, springt er uit of klinkt origineel. Alleen Felecia trekt wat aandacht, maar dat is ook logisch als enige vrouwenstem tussen de grote hoeveelheid rappers.

Link:

www.mothugsmusic.com