Degelijke muziek die naar de achtergrond kruipt

Onlangs vertelden Eric Pulido en McKenzie Smith, respectievelijk de nieuwe leadzanger en drummer van de band, in een interview met 8WEEKLY over de roerige maanden die ze achter de rug hebben. Nee, zeiden ze overtuigend, ze peinsden er niet over te stoppen. Maar een bittere pil was het wel, gezien Tim Smith de ruggengraat van de band was. Hij zette de lijnen uit, bedacht de liedjes en schreef de teksten. De anderen hielpen zo goed als ze konden.

Met het verlaten van Tim Smith veranderden de verhoudingen. Natuurlijkerwijs schoof Eric Pulido naar voren als nieuwe leadzanger en bij het smeden van de liedjes had iedereen voortaan meer inspraak. Het ging democratischer, vertelden Pulido en Smith, en iedereen voelde zich eigenlijk veel comfortabeler bij de nieuwe situatie.

Energieker en levendiger
Antiphon heet de verzameling liedjes die de overgebleven Midlake-leden in goed zes maanden tijd bij elkaar wisten te spelen. Tien liedjes waarmee de Midlake-identiteit wordt behouden, voorzien van een iets volumineuzere sound. Ten opzichte van het eerdere werk klinkt het ‘nieuwe’ Midlake energieker en levendiger, een boost die wellicht ook wel noodzakelijk was. Oorzaak: de band heeft zich minder ingelaten met folk en meer met rock. Met de titelsong ‘Antiphon’, de opener van het album, wordt dit statement neergezet. Het is samen met ‘The Old and the Young’ het beste nieuwe liedje dat Midlake laat horen.

Degelijk
Waar de bandleden – ook niet zonder Tim Smith – zich echter niet hebben weten tegen te wapenen, is de eenvormigheid die in het verleden ook weleens de muziek in kroop. Neem bijvoorbeeld ‘It’s Going Down’, ‘Aurora Gone’ en ‘Ages’: de nummers sudderen kalmpjes verder, maar het spectrum is te gering om je te doen beseffen dat er echt iets gaande is.

Wat er gebeurt, is dat Antiphon gaandeweg naar de achtergrond glijdt. Het is het soort muziek waar weinig mis mee is, betrekkelijk veilig en correct en niet hevig te bekritiseren. Je kunt het met een gerust hart opzetten als je een stel vrienden te dineren hebt, de gasten zullen zich er comfortabel bij voelen en als ze weggaan, gloeien hun oren van de wijn en de warme muziek. Juist dat maakt Antiphon een degelijk album, goed genoeg om een schare fans tevreden te houden, maar niet voldoende om nieuwe enthousiastelingen te mobiliseren.

 

https://youtube.com/watch?v=DtOyPWbuXCg