Zomerse geluiden

Mark Foggo’s Skasters – You shot me

Mark Foggo mag als langdurig in de Lage Landen (eerst Nederland, later België) verkerende Brit best een beetje als “eigen” worden beschouwd, ook al spreekt de beste man na al die jaren nog altijd geen woord Nederlands. De hobbels die veel Nederlandse en Vlaamse ska-bands op hun pad tegenkomen kent de ervaren Foggo echter niet, of hij neemt ze op zijn minst zonder al te veel moeite. Ter promotie van You shot me speelt de band bijvoorbeeld in Tsjechië, Ierland, Duitsland en Oostenrijk, iets waar veel Nederlandse en Vlaamse groepen alleen maar van kunnen dromen als ze weer eens naar een buurthuis op het platteland rijden.
Waar het verschil hem in zit? Ten eerste heeft Foggo een handvol zeer getalenteerde muzikanten om zich heen verzameld. Maar de aantrekkingskracht schuilt vooral in de volstrekte onzinteksten. Dat begint meteen al in het eerste nummer Doobeedoo, waarin in het refrein verschillende op elkaar rijmende muziekstijlen worden opgenoemd (zo is Motown soul gekoppeld aan rock’n roll). Rythm & Blues bleek echter moeilijk aan iets bestaands te verbinden, dus wordt maar wat bedacht: ‘doobeedoos’ (spreek uit als ‘doebiedoes’). En daar is dan ook meteen de titelverklaring van het nummer. Sprekend zijn ook frases als Feeling like a football lying on the ground: everybody wants to kick you around (Deadbeat) en I can’t drink, ‘cause you can’t drive (You can’t drive). You shot me is kortom een kwalitatief hoogstaande plaat die helemaal nergens over gaat.

Madness – The dangermen sessions volume 1

Minder interessant is het nieuwste werkje van Madness. In een soort van ode aan hun oude helden hebben ze een fikse greep in de ska-snoeppot gedaan en de lekkerste zoetjes eruit gezocht. Daar is op zich niets mis mee; zie Johnny Cash die op het eind van zijn leven enkele van de mooiste nummers uit zijn carrière opnam. Het verschil is echter dat Cash zowel zichzelf als die nummers opnieuw uitvond, terwijl Madness soms wel erg voor de hand liggende nummers (Shame & scandal van Lord Tanamo, Desmond Dekkers Israelites en Bob Marleys So much trouble in the world) in een weinig spannend of vernieuwend jasje weet te steken. Een positieve uitzondering op de voor de hand liggende keuzes is You keep me hanging on (Diana Ross en The Supremes), alleen is de bekende versie zondermeer leuker. Alweer een minnetje voor “The dangermen” dus.
De enige positieve uitwerking die The dangermen sessions volume 1 kan hebben is dat mensen die Madness uit de disco kennen, deze plaat kopen en zodoende uitgedaagd worden zich te verdiepen in de geschiedenis van ska, reggae en rock steady. Mocht je Shame & scandal echter al in zeven verschillende versies hebben, dan voegt deze weinig meer toe.