Leine

Die Leine, ’t is me er eentje. Wát een heerlijk zwierige stem, wat een schitterend bereik. Ze is onze nationale Ricky Lee Jones, ze zou zangtechnisch gezien met gemak hand in hand kunnen staan met Neder-zangeressen als Beatrice van der Poel. Maar dat hebben velen natuurlijk allang ervaren tijdens haar talloze concerten in het clubcircuit. Inmiddels is het debuutalbum uit. Truth Be Told bevat geavanceerde, vrolijk aandoende jazznummers met humoristische teksten.

Nogmaals, in het clubcircuit was Marjoleine Reitsma, haar echte naam, al langer bekend. Zo won ze tweemaal De Grote Prijs van Nederland, in 1997 in het duo Kirke en vorig jaar solo. Verder bracht ze al een EP’tje (Songs At The Dinner Table) uit, een werk dat overigens enkel lovende kritieken kende. Maar onlangs kwam het debuutalbum van singer-songwriter Leine dan eindelijk uit. De songs zijn van eigen hand, op een na. Het leeuwendeel van de instrumenten heeft ze zelf ingespeeld. Ook de fotografie en het bijhorende artwork regelde ze zelf. Dat totale artistieke plaatje is op z’n minst al een opzienbarend gegeven. De creatieve duizendpoot Leine scoort punten, eigenlijk nog voordat je noten beluisterd hebt. Maar zet je het album op, dan blijkt ook daar de creativiteit volop aanwezig. Liedjes met een twist. Toegankelijkheid met een vervreemdend randje. Een tikje eigenwijs, maar toch ook super stereotiep. En stereotiep, voor de duidelijkheid, is positief bedoeld. Want de jazzy, folky, singer-songwriter-composities liggen gewoon heel erg lekker in het gehoor.

De enthousiast voorgedragen nummers hebben grappige teksten die soms een gekke schijnwereld creëren. ‘Kleine verhaaltjes’, zo noemt Leine ze zelf. Tuurlijk, zeker autobiografisch, maar volgens de schrijver gaan de nummers soms ook over anderen. Het zijn niettemin allemaal opzienbarende teksten. Neem ‘The Dreadful End Of Taxman Brown’. Daarin laat Leine ‘haar’ belastingambtenaar op gruwelijke wijze om het leven komen. Of ‘I Bend’, waarin ze verhaalt over haar vriend die al voor de honderdste keer een aanzoek heeft gedaan. En dat terwijl ‘iedereen toch wel weet’ dat ze nooit gaat trouwen. Het prachtige ‘The Vow’ gaat daar ook over. Want huwelijken, daar gaat Leine standaard niet naartoe. Grappig extraatje is het welbekende Kermit de Kikker-liedje ‘Bein’ Green’, erg passend binnen het geheel. Leine zelf produceerde de plaat samen met Finn Kruijning van de band Moss. Frans Hagenaars en diezelfde Kruijning hebben de mix van het album verzorgd.

Waarom het eigenlijk zo lang duurde voordat dit debuut uitkwam? Leine was er naar eigen zeggen niet klaar voor. Ze wilde niet alleen op het podium staan en was lange tijd niet tevreden over de composities. Tot vorig jaar, toen ze naar eigen zeggen de kracht had gekregen om muzikaal eindelijk te zeggen wie ze als persoon wilde zijn. En het moet gezegd: Truth Be Told maakt dit alleszins waar. Leine’s debuut verhaalt over haar eigen oprechte waarheid.