LCD Soundsystem

James Murphy maakt zich al bij het eerste nummer kwaad over zijn te korte microfoonsnoer. Hij trekt er woest aan en moppert verbolgen door de microfoon. Waarna een roady vliegensvlug met een verlengsnoer opduikt. Het incident is veelzeggend over de manier waarop de voorman van LCD Soundsystem zichzelf heeft opgefokt voor het concert. Dat deed hij twee jaar geleden ook, toen hij met zijn band eveneens in een uitverkochte Amsterdamse Melkweg stond. Déjà vu. James Murphy (vanavond op zilveren sneakers) zal zich wel verbaasd hebben over de extra ruimte. Onlangs ging de Max-zaal in de Melkweg weer open na een grondige verbouwing. De popzaal is er flink op vooruitgegaan, en het geluid ook. Gelukkig maar, want met een naam als LCD Soundsystem moet het wel goed klinken natuurlijk.

Strak

Twee jaar geleden prijkte hun titelloze debuutalbum op talloze jaarlijstjes. Ook de onlangs verschenen opvolger Sound of Silver kreeg overwegend goede kritieken. De groep uit New York is duidelijk niet stil blijven staan bij de punkfunkhype van een paar jaar terug en laat op het nieuwe album een elektronischer en homogener geluid horen. Live is de groep de afgelopen jaren ontzettend gegroeid. Stonden op Lowlands 2004 nog een stel schutterende beginnelingen, inmiddels speelt de groep net zo strak als een Formule 1-coureur de bochten aansnijdt. Basis is de ritmesectie van bassist Philip Skarig en drummer Pat Mahoney (in kort knalgeel nylon broekje waaronder harige benen de basdrum geselen).
Skarig geeft invulling aan het woord ‘cool’. Zijn ogen gaan schuil achter een trendy hairdo en de zwarte basgitaar contrasteert mooi bij zijn vuurrode overhemd. Hij zou zo in een Quentin Tarantino-film passen. En bassen dat ie kan! Op Us v Them, een van de prijsnummers van het nieuwe album, blijft Skarig stoïcijns een strakke lijn hanteren terwijl om hem heen de percussie losbarst, Murphy zijn stem steeds uitbundiger laat overslaan en synthesizerdame Nancy Wang alle knoppen van haar analoge machines naar rechts draait.

Brug

Echt ontploffen doet de Melkweg pas als de nieuwe single North American Scum wordt ingezet, een nummer dat precies opsomt waar LCD Soundsystem voor staat: ruig, brutaal en met een fikse dosis blanke funk. De groep weet de perfecte brug tussen elektronische dansmuziek en rauwe rock te slaan, door het warme geluid van analoge synths te koppelen aan explosieve percussie en een in rocktraditie gewortelde basis van bas, drums en gitaar. Hoewel de groep hoofdzakelijk nummers van het nieuwe album speelt, ontbreken in de kolkende Max ook een paar publieksfavorieten van vroeger niet. Zo krijgt Daft Punk Is Playing at My House een snelle punky uitvoering en gaan ook bij Yeah! en Tribulations tientallen handen in de lucht bij de dwingende, repeterende ritmes en intense zang.

New York

Net als op het nieuwe album sluit de groep de toegiften af met het opvallende New York, I Love You but You’re Bringing Me Down. Een ballad in de traditie van crooners als Frank Sinatra en Tony Bennett. Hoewel Murphy in zijn verwassen regenboog T-shirt en met zeven-dagen-baardje allerminst op genoemde voorbeelden lijkt, is het een overtuigende ode aan zowel de stad als Sinatra. “New York, you’re safer and you’re wasting my time / our records all show you were filthy but fine.”
Ook op het podium is LCD Soundsystem smerig. En fijn. Heel erg fijn.

Op 30 juni staat LCD Soundsystem op popfestival Werchter.