Politiek correct vanuit je luie stoel

Het nieuwe album is een logische stap in de ontwikkeling van de band. De initiële sound van het debutalbum transformeerde met Make Yourself (1999) en Morning View (2001) tot een mix van funk, nu metal, dance en jazz die niet zelden een zekere rustige, lounge-achtige ambiance oproept. Die sfeertekening is grotendeels toe te wijzen aan de zangstem en -stijl van zanger Brandon Boyd. Waar de muziek vrij heftig kan zijn, voornamelijk de drumpartijen, is hij in staat een ontspannen zanglijn te laten horen. Dat is ook terug te horen op A Crow…

Politieke boodschap

Bovenstaande gezegd hebbende, is Incubus geenszins vergeten hoe stevige, voornamelijk op gitaarhooks gebaseerde muziek gemaakt wordt! Dat blijkt al wel bij het openingsnummer Megalomaniac, dat zeer representatief is voor de rest van het album. Alle elementen van dit nummer zijn terug te horen in de rest van de plaat, van hoge uithalen tot catchy gitaarpartijen en krachtige drums. Ook is te horen dat Boyd een politieke boodschap uit te dragen heeft, min of meer gericht op alle ‘powers that be’ vanuit een anders-globalisten perspectief. De overheersende, tekstuele thematiek op dit album is dan ook dat ‘er een hoop anders moet’. De zinsnede ‘please end this, before this ends us’ uit Agoraphobia spreekt wat dat betreft boekdelen.

Frustratie

Gelukkig is deze plaat echter verre van prekerig. De melodieën geven het geheel een relaxed gevoel mee, zoals bijvoorbeeld bij Beware! Criminal. Het daaropvolgende Sick, Sad Little World heeft datzelfde kenmerk. De freaky en funky baslijn wordt afgewisseld met melodieuze tempowisselingen, alsof het nummer een ode is aan het gehele oeuvre van de band. Een oeuvre dat dus enerzijds schreeuwt uit frustratie en anderzijds melodieus klaagt en veranderingen aandraagt. Als luisteraar krijg je dus het gevoel vanuit je stoel een politieke mening aan te horen en zo nodig te delen. Pistola verwoordt hoe die mening uit te dragen: ‘…and my pen is my pistola!’, zonder daarbij al te zeer op Rage Against the Machine te lijken.

DVD

Dat Incubus zich muzikaal en tekstueel blijft ontwikkelen is duidelijk te horen op A Crow… Maar de aloude strijd tegen apathie, zo typerend voor deze stijl van muziek, hebben de heren nog lang niet opgegeven. Dit blijkt wel uit Zee Deveel en Made for TV Movie. De spanningsboog van dit album vindt zijn einde in het slotnummer Leech, waarbij weer wordt aangesloten op de sfeer die in het openingsnummer wordt neergezet. Dit valt goed op wanneer je let op de teksten die zo belangrijk zijn op dit album. Wanneer je je als luisteraar daar niet op concentreert, dan wil deze plaat aan het einde overkomen als een brei waarin het lastig is onderscheid te maken tussen de individuele nummers. Maar de composities zitten goed in elkaar, liggen lekker in het gehoor, dus ook muzikaal is dit album meer dan de moeite waard. De uitgebreide uitgave van A Crow… bevat ook een DVD, waarop enkele optredens en interviews met de band te zien zijn. Leuk is dat wel, het voegt helaas weinig toe aan het geheel.