Muziek / Album

Alex Callier: Songwriter

recensie: Hooverphonic - Sit down and listen to Hooverphonic

Het Belgische Hooverphonic bracht sinds 1997 maar liefst vier uitstekende albums uit. Het werd dus blijkbaar tijd voor een verzamelaar dan wel een live-album, of natuurlijk een combinatie van beide. Hooverphonic koos voor het laatste en deed dat op een bewonderenswaardige manier. De band rond Alex Callier tourde eerder dit jaar door België met een min of meer akoestisch programma, waarvan Sit down and listen to Hooverphonic uiteindelijk het resultaat is.

~

De doorgaans vrij volgeproduceerde composities van deze Belgen werden tijdens deze tournee eens helemaal van hun kleren ontdaan. Het doorgaans uptempo Inhaler, afkomstig van het eerste album A New Stereophonic Sound Spectacular (toen de band nog Hoover heette), werd bijvoorbeeld subtiel ontdaan van al haar opsmuk en puntigheid. Alleen de briljante muzikale grote lijnen bleven nog over, gecombineerd met de prachtige stem van zangeres Geike Arnaert. Een werkelijk bloedmooie ballad. Deze parel vormt echter geen uitzondering op de plaat. Ook zonder veel poespas blijven de songs van Callier fier overeind staan.

Het grote publiek

Gekozen is voor een doorsnede van het repertoire. Elk album is met tenminste één nummer vertegenwoordigd, waarbij het zwaartepunt op de laatste twee platen The Magnificent Tree en Jackie Cane is komen te liggen. Uit dit kleine overzicht van het oeuvre van de band blijkt dat Hooverphonic zeer constant is in het leveren van hoge kwaliteit. Het is dan ook niet vreemd dat de populariteit van de band per plaat groeide en dat Hooverphonic juist met het toegankelijke laatste album Jackie Cane ook het grote publiek aan zich heeft weten te binden, met name dankzij de pakkende single Sometimes.

Triphop – Pop

~

A New Stereophonic Sound Spectacular en Blue Wonder Power Milk, de eerste twee albums, waren nog het beste onder te verdelen in de categorie triphop. De hier en daar Portishead-achtige nummers als 2 Wicky waren meestal wat zwaarder van aard dan het latere werk. Met name Jackie Cane is een over het geheel genomen vrolijke popplaat. Dat valt ook te horen op Sit down and listen to Hooverphonic. Heerlijke feelgoodnummers als The World Is Mine en Sometimes sluiten het reguliere gedeelte van het album af. Overigens nog gevolgd door een bonustrack, The Last Thing I Need Is You, die de geschetste ontwikkeling van triphop naar pop nog eens onderschrijft. Dit nummer kan en gaat ongetwijfeld ook de Belgische hitlijsten in schieten.

Sit down and listen to Hooverphonic geeft een prachtig akoestisch overzicht van het werk van een van de belangrijkste en populairste groepen van België. De songs worden in al hun eenvoud (nou ja, spreekwoordelijke eenvoud dan) en schoonheid aan ons ten gehore gebracht. Alex Callier blijkt een van de beste songwriters van het land te zijn en met zangeres Geike heeft de band goud in handen. Hooverphonic tourt de rest van het jaar nog door heel België, dus mocht je in de buurt zijn…

Link:

http://www.hooverphonic.com