Powerpop zonder diepgang

Californië, de zonnigste staat van de Verenigde Staten en thuisbasis van de band is wellicht gedeeltelijk verantwoordelijk voor de onbevangen highschoolpop van Hellogoodbye. De bandleden hebben echter ook goed geluisterd naar Smash Mouth, Blink 182 en Maroon 5. Zanger Forrest Kline lijkt het jongere broertje van Weezer’s Rivers Cuomo. In de videoclip van Here (in your arms) koketteert de frontman met zijn nerdy uiterlijk, compleet met bril met dik, zwart montuur. Hierdoor lijkt de clip een samenvatting te zijn van alle Revenge of the Nerds-films.

Ongeïnspireerde feestmuziek

Terug naar de muziek. Zombies! Aliens! Vampires! Dinosaurs! bevat elf korte popliedjes met overheersende electro-elementen. Het lijkt alsof het enthousiasme van toetsenist Jesse Kurvink nergens is ingedamd. De keyboard-effecten zijn te vaak en te veel aanwezig en de geluidseffecten die in de productie losgelaten zijn op de stem van zanger Forrest Kline komen al vrij snel je neus uit. Dit is geen enkel probleem voor de eerste twee nummers van het album, het blijven immers luchtige popsongs die nergens de diepte ingaan. En het is niet zo heel erg om voor een keertje herinnerd te worden aan de come-back stemvervormingen van Cher. Er is echter een verschil tussen no-nonsense feestmuziek en muziek die ongeïnspireerd en vlak is. Het dieptepunt bereikt Hellogoodbye met Touchdown Turnaround (don’t give up on me). Degene die een familielid hebben in de leeftijdscategorie 7 tot 12 hebben vast wel eens van het Nederlandse viertal Chipz! gehoord. Rechttoe rechtaan dance-ritmes met een hoog ABBA-meezinggehalte en bijbehorende Kidz Top 20-choreografie. Dit niveau ontstijgt Touchdown Turnaround nauwelijks.

Ballad

Ook de teksten van Hellogoodbye blijven op een laag niveau steken. Het album staat vol tienerteksten over kalverliefdes en alle zoete liefdesclichés worden nog eens opgerakeld. Het voordeel van de pogingen van Kline en de zijnen om een ballad te schrijven resulterend in Oh, it is love is dat we eindelijk eens de echte stem van de zanger horen, zonder alle effecten. Het nadeel is dat ook tijdens een ballad Hellogoodbye niet uit de verf komt. Het ongeloofwaardige sentiment van de tekst en het eentonige gitaarspel leveren helaas geen welkome afwisseling van de tienerdisco op.

Hellogoodbye maakt met dit debuut meer indruk met de grappig gevonden titel van het album dan op muzikaal gebied. Het zou te makkelijk zijn om hier nog te refereren aan een televisieprogramma van Joris Linsen of aan een nummer van een bandje uit Liverpool, dus dat doen we dan ook maar niet. Voor Hellogoodbye wordt het waarschijnlijk tot ziens.