Een andere kijk op het andere

Het is altijd een behoorlijke opgave als er een opvolger moet komen van een onverwacht positief ontvangen eerste plaat. Want de kenners waren het er redelijk over eens: Ocharme ik was één van de mooiste platen van het jaar 2001. Om na een schitterend debuut de mensen nog te kunnen raken of origineel voor de dag te komen, is een hele opgaaf. Waarschijnlijk heeft Kowlier nachtenlang niet geslapen, meerdere keren een writer’s block gehad of zijn gitaar vervloekt. Op de plaat is er in ieder geval niets van te horen.

Reggae

In de fik begint meteen sterk met het nummer Vannacht. Een gitaartje dat geleend is uit Blondie’s Atomic sleept de luisteraar meteen dichter bij de speakers. Diezelfde luisteraar zal merken dat het geluid ietwat voller is dan dat van de voorganger. Zo is aan het geluid iets extra’s gegeven door Geike Aernaert, van Hooverphonic, te vragen om de backing vocals op bepaalde nummers te verzorgen. Er wordt zelfs in een soort van protestsong Bom Bin een uitstapje gemaakt naar de reggae.

Vrolijk versus triest

Kowlier lijkt een impasse bij de rockmuziek aan te kondigen. Het neerslachtige, wat kenmerkend was voor de jaren negentig, wordt op In de fik weggewuifd. Zo zingt de jonge Belg in Over mie (te geroaken) over het gunnen van geluk aan vroegere liefdes. In Smetvrjis is de zelfspot groot als Kowlier toegeeft dat hij te weinig rock ’n roll in zijn donder heeft en in Bjistje in min uoft wordt aangegeven dat het de kleine dingetjes zijn die hem vergenoegd maken. Gelukkig staat de verandering nog in de kinderschoenen, want Tristig feit is een pijnlijke herinnering voor het feit dat de wereld te star is om afwijkende mensen te accepteren. Ook Miss België is ietwat tragisch te noemen. Kowlier veracht de missverkiezingen, maar kan niet verhelpen dat hij valt voor de inzending van zijn eigen land.

Verre van vervelend

Kowlier bewandelt muzikaal gezien reeds platgewalste paden, maar is tekstueel de originaliteit zelve. Zijn kijk op verschillende dingen, waaronder oorlog, is om van te genieten. Anders dan de gangbare muziek straalt die van Flip Kowlier veelal plezier uit, zonder dat het ook maar één moment verveelt. Nu is het voor Flip de tijd om tevreden op zijn lauweren te gaan rusten, want hij verdient het. Ocharme ik was sterk, maar met In de fik overklast hij zichzelf, opnieuw.