Muziek / Album

Geen knipoog maar een glimlach

recensie: El Tattoo del Tigre - Chico Max

Mambo. Een combinatie van Cubaanse rumba-ritmes met Amerikaanse Big Band Swing-muziek, ‘uitgevonden’ door Perez Prado. Lekker zomers en dansbaar. De thuisbasis van een van de beroemdste mamboformaties is dan ook haast vanzelfsprekend het zonnige, zomerse… Antwerpen! Ja, El Tattoo del Tigre, het circa dertigkoppige mambocollectief dat onder meer op Lowlands en Werchter speelde, heeft haar thuisbasis vlak onder onze zuidgrens. Als je de muziek hoort, kan je dat haast niet geloven. Luister maar eens naar Chico Max, de derde cd van El Tattoo.

~

Al ruim vijf jaar maakt El Tattoo sprankelende, zomerse mambo met invloeden uit de salsa, bossanova en, met name, cha-cha-cha. Muziek voor cocktailparty’s van een halve eeuw geleden. De eerste reactie van de pers was dat het een persiflage zou kunnen zijn, kitscherige retro met een knipoog. Maar de Belgen (met voormannen uit beroemde groepen als Zita Swoon en Metal Molly) zien het maken van mambo niet als een geintje maar zijn bloedserieus. Chico Max is daar het ultieme bewijs van. De muziek is van het hoogste niveau, de ritmes authentiek, de vocalen heerlijk Zuid-Amerikaans. Rustige schuifelaars (If you Break my Heart, Bossa Rossa) wisselen up-tempo dansnummers (Mambo Neame, Maria Dolores Esperanza) af en brengen je in zo’n feestelijke stemming dat je besluit dat 37 minuten echt niet genoeg zijn en je met een glimlach nog om de lippen de repeatknop zoekt.

Authentiek

De muziek en zanglijnen zijn soms zo oubollig dat het inderdaad haast persiflerend overkomt (het beste voorbeeld is Come-on-a-my House), maar zo authentiek dat het de lolbroekerij voorbij gaat. Het is serieus gemaakt met liefde en respect voor de originele mamboklassiekers. De bezetting, en daarmee het geluid, van de band, is ook klassiek: veel blazers en percussionisten, contrabas en piano, net zoals vijftig jaar geleden. Er wordt geen gebruik gemaakt van computers, effecten of samples: alles is authentiek.

Cocktail

Voor diegenen die de vorige twee cd’s (El Tattoo del Tigre en Sensacional) al in de kast hebben staan, zal Chico Max misschien wat overbodig zijn. Het voegt muzikaal-inhoudelijk niet bijzonder veel toe aan het al bestaande repertoire maar een ieder die nog geen uitgebreide kennis heeft gemaakt met El Tattoo, zal deze plaat ervaren als een cocktail: zomers, om je lippen bij af te likken en verlangend naar meer. Wanneer de band deze zomer weer op festivaltournee gaat, zullen menige melige Lowlandsbezoekers met een cocktail in de klauwen hun billen er af kunnen dansen, terwijl hun thuisblijvende grootouders onder het genot van een goede sigaar Chico Max een luisterbeurt kunnen gunnen.