Hoe Eefje Tivoli stil kreeg

December 2010 in het compacte Ekko: hoofdact Lucky Fonz III; voorprogramma Eefje de Visser. Februari 2012 in het ruime Tivoli: voorprogramma Roken is dodelijk, hoofdact Eefje de Visser.

In iets meer dan een jaar tijd is Eefje de Visser van een ingetogen one-man-act, via een aangename cd uitgegroeid tot een 5-mansformatie die op een woensdagavond een vol Tivoli plat weet te krijgen.

Van 90 naar 0 decibel in 0,3 seconde
Zoals altijd is het uitermate rumoerig in het al in ruime mate volgelopen Tivoli als de ‘huidige Eefje’ het podium betreedt. Het voorprogramma wordt gevormd door sjerôme from Lille. Tenminste dat denken we te horen boven al het geroezemoes uit. En ook de overige klanken verliezen zichzelf ergens tussen het kwebbelende publiek. Een goed oordeel over dit optreden valt niet te geven, er is nauwelijks wat van te horen. Publiek: bedankt!

Dan gebeurt er iets dat zelden gezien of gehoord is in Tivoli. Eefje de Visser komt op en de zaal is…stil! Doodstil. Het meeste geluid wordt nog geproduceerd door iemand die “Ssst!” sist naar een verder niet te horen fluisteraar. Alsof de klanken van Eefje het publiek hebben gehypnotiseerd. Hier staat niet langer het timide kleine meisje van Ekko, maar hier zijn we getuige van het optreden van een volwassen artieste.

Van 0 naar 90 decibel in 0,3 seconde
Eefje de Visser rijgt aan haar openingsnummer meteen een tweede nummer en nog steeds is het muisstil in de zaal. Sterker nog: het hele optreden door is het voor Tivoli zo karakteristieke geroezemoes verstomd. Alleen na de nummers ontwaakt het publiek even voor wat geklap en gejuich om bij de eerste klanken van het volgende nummer meteen weer stil te vallen. Er zijn slechts twee uitzonderingen.

Aan het eind van het optreden wordt er wat langer geschreeuwd, wat resulteert in een lekkere toegift. Deze toegift wordt geopend door de warm ontvangen ‘Call me’ DWDD-cover. En via ‘De stad’ wordt de finale ingezet met ‘Afdwaalt’. Nog één maal gaat de band helemaal los. Alles wordt net iets vetter aangezet. Eefje swingt, de synthesizers gieren en de blaasinstrumenten stoten hun klanken de zaal in. Je zou niet verwachten dat dat bescheiden voorprogramma uit de Ekko het dak van Tivoli zou blazen, maar op deze woensdagavond gebeurt dat precies. Waarmee de tweede uitzondering een feit is: “the crowd goes wild!”

Herkenningspuntje
Kleine meisjes worden duidelijk groot. Ze maken in eerste instantie in hun eentje de eerste onzekere stapjes de muzikale wereld in. Ze doen ervaringen op en verzamelen mensen om zich heen. En plots staan ze daar dan zelfverzekerd de wereld in te zingen. Gelukkig zijn er altijd dingen die je dat kleine meisje van weleer doen herinneren: Eefje stond gewoon weer in een broekpak op podium.

http://youtu.be/tZoaHg7-VJY