Verstilde Parels

De titel van het album suggereert terecht dat het de opvolger is van Piano Solos Vol. 1. Ook op dit tweede deel staat dromerige pianomuziek die doet denken aan de werken van Erik Satie, Claude Debussy of in de meer moderne tijd aan het prachtige album Piano Works van filmcomponist Craig Armstrong. De muziek is vol afwisselend romantische en weemoedige pianomelodieën. Geen wonder dat Sofia Coppola Opus 23 van het album uitkoos voor de soundtrack van haar film Marie Antoinette. De nummers lenen zich uitstekend voor het ondersteunen van haar beelden.

Kabbelgehalte

Onder liefhebbers van klassieke muziek zijn Satie en Debussy niet de meest serieus genomen artiesten. Hun muziek is zeer toegankelijk en appelleert daardoor ook aan een publiek dat normaal niet naar klassiek luistert. Ook Piano Solos Vol. 2 zal veel mensen kunnen bekoren. Of iedere luisteraar het tot het einde zal halen, is echter maar de vraag. Het album heeft een vrij hoog kabbelgehalte, waardoor de aandacht nogal eens verslapt. Desondanks lukt het O’Halloran iedere keer om de luisteraar met een dwingende passage uit zijn vleugel weer bij de les te krijgen. Echt saai wordt het daarom bijna nooit.

Minimaal

De moderne klanken van het album bevallen mij het best. Als hij Satie achter zich laat, klinkt O’Halloran als moderne grootheden in het minimale – en filmmuziekgenre. Max Richter, maar ook Yann Tiersen en de al eerder genoemde Craig Armstrong komen dan voorbij. Het uiterst minimale Opus 26 is daar een goed voorbeeld van; het aan Yann Tiersen refererende Opus 28 ook. Het lieflijke geluid op andere momenten heeft soms net wat te weinig diepgang.

Zondagmuziek

Het hele album blijft een lange zit. Geen voer dus voor een zaterdagavond. Ook niet voor een maandagochtend. Wel voor de tijd die daar tussen zit. Piano Solos Vol. 2 bevat bij uitstek muziek voor de zondagochtend en -middag. Met een glas wijn en een knetterend haardvuur op de achtergrond vormt dit album de ideale soundtrack voor een romantisch samenzijn. En dan ben je toch te veel afgeleid om kritisch naar dit album te luisteren. De paar minpuntjes van dit album vallen je dan helemaal niet meer op.