Muziek / Album

Rock in de maalstroom

recensie: Blood Red Shoes - Blood Red Shoes

Na het horen van de eerste twee platen van Blood Red Shoes zou je ze als advies meegeven: ‘Blijf boos en blijf spelen!’ Op het nieuwste album, Blood Red Shoes, blijkt de band weer de energie gevonden te hebben die ze op het album In Time to Voices waren verloren.

De band verschiet met de eerste drie nummers al zijn kruid, maar raakt wel alle doelwitten. Van de agressieve gitaarmaalstroom van het instrumentale openingsnummer ‘Welcome Home’ beukt het met een pompende riff voort naar ‘Everything All at Once’ en het diepe en aanvallende ritme van ‘An Animal’. Je hoort er wat van de Queens of the Stone Age in terug met staccato-riffs die je een uppercut geven, om vervolgens weer wat gas terug te nemen.

Agressief en gevoelig

De sound van Blood Red Shoes was altijd al rauw, met een gevoeligere kant dankzij de zang van Laura Carter tegenover de woedeaanvallen van zanger en drummer Steve Ansell. Voor het nieuwe album verhuisde de band naar Berlijn, op zoek naar een back to basics-geluid, en het album werd ook door Carter en Ansell geproduceerd. Blood Red Shoes is zeker back to basics te noemen, maar heeft ook rustigere momenten tussen al het gitaargeweld door. Die afwisseling zorgt voor een dynamische plaat die beluisterbaar blijft.

Zo wordt het na de drie agressieve openingssalvo’s rustiger met de nummers ‘Grey Smoke’ en het ingetogen en langzaam opbouwende ‘Far away’. Maar veel tijd om weg te zakken is er niet, want de hartslag loopt weer op met ‘The Perfect Mess’. Het is perfect pompend single-materiaal waar het tweetal hun creatieve tweestrijd lijkt te bezingen, en geldt als brandstof voor de rauwheid van hun sound. Hart van het album vormt het mooie en dromerige ‘Behind a Wall’, dat langzaam en sierlijk rijst door Carters vocalen, om te eindigen in een heftig crescendo. Dezelfde dynamiek komt ook terug bij de afsluiter ‘Tightwire’ die wordt ingeleid door een piano, waarna Ansell een bittere tirade begint die wordt beantwoordt door Carters sensuele zang en hoekige gitaarspel

Uiteindelijk is Blood Red Shoes een wervelwind van een plaat die je die krachtstoot geeft waar rock voor bedoeld is. Voor de luisteraar is het een maalstroom van aanstekelijke riffs en heftige emoties die door de boze energie van de band dynamisch blijft. Blood Red Shoes heeft het nog steeds.