Dromerig, maar met de voeten in de aarde
‘Als je kleine kinderen kunt vermaken, dan zijn Radioheadfans een makkie.’ Dat moet ex-kleuterjuf Natasha Khan zich voorgehouden hebben toen Thom Yorke de relatief nieuwbakken artieste vorig jaar vroeg het voorprogramma van de Europese Radioheadtour te verzorgen. En inderdaad: Khan, alias Bat For Lashes, wist het publiek zonder problemen om haar behendige vingers te winden. Om haar nieuwe fans warm te houden, begon ze na de tour meteen aan een nieuw album. Het resultaat is Two Suns: een indrukwekkend werkje van een megatalent.
Want de in Pakistan opgegroeide, thans in Brighton woonachtige, Natasha Khan is niet alleen singer-songwriter, maar ook multi-instrumentaliste. Een predikaat dat in principe elke gek die op een trommel, een triangel én een tamboerijn kan slaan vrij staat te gebruiken, maar de 29-jarige schone echt toekomt. Gitaar, bas, drums, glockenspiel, piano, harp, naar eigen zeggen weet ze overal wel muziek uit te krijgen. Op haar debuutalbum Fur And Gold uit 2006 leeft ze zich uit op de op-sterven-na-dood gewaande klavecimbel, iets waar ze de muziekcritici zeer mee weet te imponeren. De plaat wordt het jaar daarop dan ook genomineerd voor de prestigieuze Mercury Prize (die uiteindelijk naar de Klaxons gaat, maar dit terzijde).
Tori Amos
~
In veel opzichten is haar tweede album Two Suns een logische opvolger van haar bejubelde debuut. Net als op Fur And Gold experimenteert Khan weer volop met diverse instrumenten en muziekstijlen als folk en pop en gebruikt ze etnische ritmes. Het meest opvallende verschil is dat het allemaal veel grootser en volwassener klinkt. Bij openingnummer ‘Glass’ gaan meteen alle registers open. Zware beats (uit de koker van de psychedelische experimentalisten van Yeasayer), dreigende trommels en een snaarinstrument dat klinkt als de cimbalom (ook gebruikt door Portishead op hun single ‘Sour Times’). Ook qua stem laat Khan meteen horen wat ze in huis heeft. Tori Amos, Björk, Tristan Prettyman, ja zelfs relipopzangeres Amy Grant hoor je er in terug. De vergelijking met Tori Amos gaat niet alleen op qua stem, maar ook qua pianospel op nummers als ‘Moon and Moon’, ‘Siren Song’ en ‘Travelling Woman’.
Jamin in het sprookjesbos
Hoewel het album de mystiek van Clannad, Kate Bush en Fleetwood Mac uitademt, doet het geheel niet aan als zweverig. Door de bij vlagen ijle zang heb je soms het gevoel even in een staat van gewichtsloosheid te verkeren, maar al snel trekken de stevige drums en beats je weer aan je benen naar beneden. Ook single ‘Daniel’ weet je in mum van tijd weer terug op aarde te brengen. Al is het zeker een fijn nummer, de poppy new wavesound tussen al het mysterieuze gewoel doet een beetje aan alsof er in het sprookjesbos, op de plek van het peperkoekenhuisje, opeens een Jamin is neergezet.
Met Two Suns heeft Bat For Lashes laten zien dat experimenteren heus niet altijd sober en buiten de kantlijn hoeft te gebeuren. Haar grootse aanpak heeft haar in dit geval tot een hoger niveau gebracht. Thom Yorke heeft het goed gezien, deze dame gaat het helemaal worden dit jaar. Heb je haar in 2008 bij Radiohead in het Westerpark gemist? Op 16 mei staat ze met haar band in de Melkweg.
