Arcade Fire

Wat hebben The Beatles, Pink Floyd,

De titeltrack waarmee de plaat opent, introduceert het thema: ‘When all of the walls that they built in the 70’s finally fall / and all the houses they built in the 70’s finally fall / Meant nothing at all? / Meant nothing at all / It meant nothing.’ Op The Suburbs kijken de leden van Arcade Fire terug op hun jeugd in de buitenwijken van de steden waarin ze opgroeiden. De vriendschappen en tegenstellingen die toen zo belangrijk leken hebben hun betekenis verloren. De buitenwijken zelf zijn verdwenen en hebben plaats gemaakt voor pragmatisch opgezette, inwisselbare leeffabrieken.

Hier en daar resulteert deze conceptuele aanpak in nummers die op zichzelf gezien niet tot Arcade Fires sterkste werk behoren. ‘City with No Children’ klinkt bijvoorbeeld wel erg als iets dat we eerder van de band hebben gehoord, en ‘Half Light II (No Celebration)’ is inderdaad geen feest om naar te luisteren. ‘Deep Blue’ en het verstilde ‘Sprawl I’ weten de aandacht ook niet vast te houden. We zouden Arcade Fire echter onrecht doen wanneer we te veel aandacht aan deze relatieve minpuntjes zouden schenken.

Arcade Fire in the disco!

Mochten sommige fans door de openingstrack nog niet overtuigd zijn, ‘Ready to Start’ combineert de bekende art-rockabilly van voorheen met frisse synthpopelementen en is zo meeslepend als Arcade Fire maar kan zijn. Ook de stampende rockers ‘Month of May’ en ‘Empty Room’ en de epische ballad ‘Suburban War’ behoren tot het beste werk dat de band tot nu toe heeft geleverd.

~
Zoals het hoort bij een album van deze proporties eindigt The Suburbs met een onvervalste finale. Net wanneer je denkt wel zo’n beetje te weten wat The Suburbs zoal te bieden heeft, is daar ‘Sprawl II (Mountains Beyond Mountains)’. De door Chassagne gezongen uitsmijter is pure eighties-disco van het hoogste niveau. Denk aan het beste werk van Blondie, Cindy Lauper, of The Gossip, maar dan beter. De soms aan wanhoop grenzende vertwijfeling die zo zwaar rust op veel van het nieuwe materiaal wordt hier ingewisseld voor de vastberadenheid die Arcade Fire heeft gebracht tot waar het nu is: ‘Dead shopping malls rise like mountains beyond mountains and there’s no end in sight. I need the darkness someone please cut the lights.’

Belangrijk

Wie Arcade Fire zag als de belangrijkste band van deze tijd, zal in The Suburbs geen reden vinden om daarop terug te komen: The Suburbs is een groots, subtiel, intelligent en welgemeend muzikaal en inhoudelijk statement geworden. Wel lijkt de band een grens te hebben bereikt: een nog grootser en pretentieuzer vierde album zou gemakkelijk in holle bombast kunnen vervallen. Een disco-tussendoortje van Régine Chassagne is dan een aanlokkelijker vooruitzicht.