Muziek / Album

Groot in alles

recensie: Amy Winehouse - Frank

Wie de laatste uitzending van Never Mind the Buzzcocks heeft gekeken, kan Amy Winehouse nauwelijks over het hoofd hebben gezien. Een opvallende piercing bij haar rood gestifte lippen, grote oorbellen, grote borsten, lange donkere lokken en een lach die doet denken aan Janice: de beruchte ex-vriendin van Chandler uit Friends, met die gekke stem. Voor degenen die haar debuut-cd Frank nog niet hebben beluisterd, zal het hoogstwaarschijnlijk raar in de oren klinken dat zij ook wel de nieuwe Billie Holiday genoemd wordt. Daarnaast was Amy ook nog genomineerd voor twee Brit Awards. Helaas gingen beide prijzen aan haar neus voorbij en nam Dido de award voor Best British Female Solo Artist in ontvangst. Jammer, want haar geluid – en dan met name haar stemgeluid – klinkt een stuk spannender dan dat van Dido. Desalniettemin een grote en verdiende prestatie van de pas 20-jarige zangeres.

~

Opgroeiend in Londen raakt ze bekend met allerlei verschillende soorten muziekstijlen, zoals hiphop, soul en reggae. In de eerder genoemde muziekquiz bekende Amy ooit onder de naam Sweet, samen met vriendin Sauer, het bandje Sweet ‘n’ Sauer te hebben opgericht als eerbetoon aan de dames van Salt ‘n’ Pepa. Thuis luistert ze veel naar haar vaders oude jazzplaten van Sarah Vaughan en Dinah Washington. Al deze muziekstijlen zijn duidelijk terug te vinden in Amy’s eigen geluid, een jazzy sound met hiphop-beats en veel soul. In het cd-boekje bedankt ze dan ook netjes haar grote helden en inspiratiebronnen. Alleen Erykah Badu ontbreekt aan het lijstje. Bij de eerste luisterbeurt kon ik het maar niet laten om de vergelijking met deze dame te trekken. Maar naar verloop van tijd hoorde ik steeds minder Erykah en steeds meer Amy. Nee, dit is niet zomaar een goedkope Badu-rip-off.

Oprecht

Frank staat vol met oprechte, scherpe en grappige nummers. De meeste heeft ze zelf geschreven en gaan over de dingen die een meisje van 20 jaar dagelijks bezig houden. Ze zingt over mannen, seks en vooral de liefde in al haar facetten. In de openingstrack Stronger Than Me zingt Amy over haar vriendje, dat maar niet mans genoeg voor haar is. Het catchy Fuck Me Pumps drijft de spot met meisjes die erop uit gaan om een rijke sportman te strikken, die hen voor de rest van het leven kan onderhouden. In I Heard Love Is Blind wordt onschuld gepleit met het argument dat er geen overspel wordt gepleegd als je maar aan je liefje denkt.

But you can still trust me – this ain’t infidelity
It’s not cheating, you were on my mind
Yes, he looked like you
But I heard love is blind

Indrukwekkend

Moeiteloos worden vette beats afgewisseld met lieve zoete liedjes, zonder dat er wordt ingeleverd op snelheid of spanning. Soms lijkt het wel of je even terug in de tijd gaat, zoals bij de oude standard (There Is) No Greater Love. Amy’s stem lijkt hier rechtstreeks uit de jaren 40 te komen. In de track erna schallen de beats weer uit de luidsprekers en ben je terug in het heden. Het prachtige Take The Box, over het terugbrengen van een doos vol met zijn spullen na het verbreken van een relatie, is misschien wel het mooiste nummer van het album. De pijn, de twijfel en het verdriet zijn bijna tastbaar. De jonge Britse heeft hiermee een indrukwekkend debuutalbum afgeleverd. Zeker eentje om in de gaten te houden, dat meisje met die grote mond, grote oorbellen, grote borsten, maar bovenal die grote stem.