Ouderwetse cultuur in de toekomst

Een grote zwarte cirkelvormige plaat onthult het thema van de tentoonstelling Hunky Dory Honky Tonk in de Grimm Gallery. Er zijn in zilver gegoten hamers en bijlen op bevestigd. Hoewel de meeste een strak design hebben, zien ze eruit als artefacten uit een ver verleden. De achtergrond lijkt geïnspireerd te zijn op minimalistische sculpturen uit de jaren zestig. Is die tijd al zo lang geleden dat het tot de archeologie gerekend kan worden?

Sneakers en kattenbakstenen

Nick van Woert heeft een achtergrond in de architectuur. Dit komt tot uiting in de manier waarop hij materialen benadert. De materialen die te vinden zijn in de tentoonstelling kenmerken deze eeuw. Van Woert schrijft deze af zodat de bezoeker er vervolgens, alsof het eeuwen later is, op kan reflecteren.

Dit gebeurt voor een groot deel door middel van vitrines. Deze langwerpige kasten van perspex zijn gevuld met nepgras, zwabbers, houten balken, feestneuzen, plastic substanties en veel meer. Hoewel de materialen tot afval gerekend kunnen worden, hebben ze potentie als toekomstig bouw- of decoratiemateriaal.

Architectuur aan de muur

Naast sculpturen zijn er ook schilderijen van Van Woert te zien. De werken zijn gevormd als golfplaat of dakbedekking en opgebouwd uit kattenbakstenen en plastic. In dit ruige materiaal is regelmatig ruimte gemaakt voor kleine objecten die de composities vormen. Deze objecten lijken elkaar vaak tegen te spreken. Zo is er in een van de werken zowel een smiley en een wiet button als een logo van de National Rifle Association te zien. Het is jammer dat juist deze materialen het hedendaagse van hun ondergrond moeten bevestigen, aangezien ze zelf niet als (bouw)materiaal gelden.

Nabije Toekomst

Tot slot is er ook een serie werken te zien in de vorm van grote stapels ‘stenen’ gemaakt uit stalen platen. In enkele van deze werken heeft één van de stenen een jasje, sjaal of ander attribuut aan. De stukken kleding veranderen de stenen in stereotype personen: de stoner, de hipster, et cetera. De kledingstukken, die evengoed in een van de vitrines hadden gepast, vormen zo een reeks van emoties die de bezoeker aan de stenen kan koppelen.

Als de stenen personages symbool staan voor de toekomstige ontwikkelingen in de architectuur, kan de mens rekenen op een belevingseconomie waar gebouwen worden gekoppeld aan emoties door middel van gebruiksobjecten. Het is pas in diezelfde toekomst dat duidelijk zal worden of Van Woert gelijk krijgt met zijn werk. Tot die tijd bieden de schilderijen en sculpturen veel stof tot nadenken.