Een spannend stukje wei
Om er achter te komen of fotografie meer is dan slechts een hobby, moet je een weekend doorbrengen in Mechelen, alwaar je de straat op wordt gestuurd om een spannend zwart-wit portret van een stoeptegel te maken. Of van een stukje wei. Als je dit voor elkaar krijgt, is er hoop op een stralende toekomst als vakspecialist.
De fotoacademie, gevestigd in Groningen, Amsterdam en Rotterdam, is bedoeld voor mensen bij wie het bloed echt kruipt waar het niet gaan kan. Zij hebben besloten om, meestal naast hun fulltime baan, aan de prijzige vier jaar durende opleiding te beginnen. Zij kunnen zich erna dan volmondig fotograaf noemen. Al na een half jaar tonen zij voor het eerst hun werk aan het publiek.
De studenten in Groningen hebben inmiddels een praktijkweekend in Zuid-Limburg achter de rug. Op deze tentoonstelling staat vooral de kennismaking centraal die de studenten zelf maken met het medium fotografie.
In opdracht
Sylvia Hartsuiker: Zonder Titel, 2008
Een zelfportret, een straatserie, een landschapsserie en een sequentie behoorden tot de opdrachten. Hieruit moet blijken of iemand wel of niet het talent bezit een fotograaf te worden. Daarnaast zijn het opdrachten die in de loop der jaren hebben bewezen een goede introductie tot het medium te vormen.
Ze laten je er als vanzelf achterkomen wat er allemaal wel en niet mogelijk is met fotografie.
Een sequentie is een speelse vorm van waarnemen: door iets af te beelden wat niet kan, zoals een hand die tussen duim en wijsvinger een boom in de verte omvat, kan je de magie van het medium laten zien aan zowel student als beschouwer.
Carla Vochteloo: Lonely Spoon, 2008
Het is interessant om te zien hoe elke student iets volkomen anders doet met dezelfde opdracht. De boom tussen duim en wijsvinger is weliswaar grappig, maar al veelvuldig op internet te zien. Die foto’s van toeristen die de toren van Pisa ‘wegduwen’, kennen we allemaal wel. Dan is het leuk als iemand het idee heeft om een simpele lepel op zo’n manier in het zand te zetten en deze plat op de buik te fotograferen, dat het lijkt of de lepel monsterlijk groot in het landschap aanwezig is.
Wielen opnieuw uitvinden
Donald van Tol, Zelfportret, 2008
De studenten moeten de gehele expositie zelf produceren. Ze moeten niet alleen zorgen voor de foto’s, maar ook voor de lijsten, de informatiebordjes, en een ophangsysteem. Op alle mogelijke manieren moet het wiel opnieuw uitgevonden worden, zodat de fotografen in spe ook zullen begrijpen hoe een expositie in elkaar zit.
De zelfportretten van de exposanten zijn op een speelse manier op het prikbord geplaatst, bijna alsof ze niet bij de expositie horen. De makers houden zich vooralsnog bescheiden op de achtergrond.
