Het genie Chaplin, geëerd in een musical
In Chaplin, de musical wordt het leven getoond van Charlie Chaplin, een van de beroemdste en meest innovatieve filmkomieken ter wereld. We zien hem vanaf zijn miserabele jeugd in Londen tot zijn officiële eerherstel in de Verenigde Staten, waar hij tientallen jaren niet welkom was. Het is een traditionele musical, niet vernieuwend maar met vakmanschap gemaakt en zeer onderhoudend.
Chaplin is de uitvinder van The Tramp, de zwerver, het mannetje met de zwart omrande ogen, het Hitlersnorretje – hij grapt dat Hitler zijn snor heeft gestolen – de veel te grote schoenen en het koddige loopje, die in het tijdperk van de zwijgende film een van de meest geliefde filmpersonages ter wereld was.
Geniaal
De voorstelling begint als hij terugkijkt op zijn leven en The Tramp zowel eert als vervloekt. Zijn vader was een alcoholist die zijn moeder in de steek liet en Charlie en zijn broer moesten van jongs af aan hard werken. Charlie is een natuurtalent dat iedereen aan het lachen kan maken. Als hij op uitnodiging van een belangrijke Amerikaanse filmmaker naar Hollywood komt, blijken zijn grappen daar niet te werken. En dan ontstaat van de ene op de andere dag The Tramp.
De momenten waarop we Chaplin aan het werk zien zijn het boeiendst. Wat opvalt is dat hij constant onder druk staat: er moet geld komen voor eten, hij moet grappig zijn, hij moet – later als hij zelf films maakt – deadlines halen, anders komt er geen geld van de producent. Maar die druk maakt ook dat hij met zijn meest geniale ideeën komt. Er is de uitvinding van de sprekende film, waar Charlie aanvankelijk niets van wil weten: The Tramp zwijgt. Maar dan, vlak voordat de Tweede Wereldoorlog echt losbarst, komt hij met zijn eerste sprekende film, The Great Dictator, waarin hij The Tramp voor het laatst ten tonele voert en een karikatuur maakt van Hitler.
Verguisd
Als hij dan eenmaal begonnen is met praten wil hij doorgaan, hij heeft nog wel wat te zeggen. Maar het publiek wil The Tramp en de Amerikaanse overheid is niet blij met Chaplins linkse sympathieën. En zoals zo vaak gebeurt met mensen die zich niet langer willen en kunnen beperken tot het plaatje dat ze zelf hebben gecreëerd: hij wordt verguisd.
Chaplin, de musical heeft oorspronkelijk op Broadway gestaan. De voorstelling die we nu zien is in Vlaanderen bewerkt en wordt door een enkele Nederlander maar vooral hier onbekende Vlamingen – een genoegen op zich – mooi gespeeld en prachtig gezongen. Er zit vaart in de voorstelling, er zijn bijzondere beelden, onder andere enkele fascinerende momenten waarin we tientallen Tramps tegelijk zien. Hier en daar, vooral als het over het persoonlijke leven van Chaplin gaat, is er een verlies van spanning. Ook kloppen de castingkeuzes niet steeds: Oona O’Neill, Chaplins laatste vrouw, is zesendertig jaar jonger dan hij en zou door een jong meisje gespeeld moeten worden, dat is niet het geval. Maar alla, met die zaken valt te leven.
De musical staat hier ongeveer een week en wordt twee keer per dag gespeeld, twee keer twee en een half uur. Over hard werken gesproken.
