Emancipatie van een transseksueel

Canadees wonderkind Xavier Dolan specialiseert zich in homothematiek. In Laurence Anyways draait het allemaal om de transseksuele omwenteling van hoofdpersoon Laurence.

Van de ene op de andere dag komt Laurence (Melvil Popoud) erachter hij geen man is, maar een vrouw in het lichaam van een man. Hij is eind twintig en heeft het gevoel dat hij zijn hele leven iedereen voor de gek heeft gehouden. Ook zijn vriendin Fred (Suzanne Clément) moet een manier vinden om een plek te vinden voor het vriendinnetje dat eerst haar vriendje was. Ondanks het doorzettingsvermogen van het stel worden ze uit elkaar gedreven door de druk van buitenaf.

Laurence Anyways is de zwaarste film van de hand van de regisseur. Het wijkt af van de hippe metroseksuele stijl van Les amours imaginaires, maar ook in deze film is Dolans absurdisme aanwezig als tegenhanger van het snijdende drama. Bijdehante karakters geven elkaar er regelmatig van langs. Het maakt de twee geliefden Laurence en Fred scherpzinnige en levenslustige karakters. Net als de gemoedswisselingen van het stel soms uit de lucht gegrepen lijken, laat Dolan in beeld ook water en kleren zomaar vanuit het niets vallen. Het intensiveert het emotionele leven van Laurence en Fred en zorgt voor de prachtige beelden die we van Dolan kennen.

Het onderliggende drama gaat echter over meer dan slimme absurditeiten: een relatie tussen een transseksueel en een vrouw die in onze maatschappij niet normaal kunnen leven. De regiestijl is een goed middel om het publiek daarvan bewust te maken. Maar scherp en intrigerend als Laurence Anyways is, het verhaal vraagt wel veel geduld van de kijker. Dolan kan het drama niet zo pakkend neerzetten als zijn twee eerdere films, maar hij maakt de kijker wel nieuwsgierig. Naar de toekomst van de regisseur, van een volwassen geworden Dolan die dieper in de donkere hoekjes van de seksualiteit duikt.