Film / Films

The Royal Tenenbaums

recensie: The Royal Tenenbaums

De ellende van jong zijn is al niet te overzien, laat staan de jeugd van een wonderkind. De drie kinderen van Royal Tenenbaum waren stuk voor stuk uitschieters in alle uithoeken van het leven. Waar de een een groot financieel wonderkind werd, blonk de ander uit in sport en om alles nog mooier te maken was er ook nog een succesvol (geadopteerd) toneelschrijfstertje bij. Het leek allemaal niet op te kunnen. Maar kinderen hebben meer nodig dan succes. Ouders bijvoorbeeld. Royal (Gene Hackman) was niet bepaald een goede en zorgzame vader. Hij was meer een eersteklas klootzak. De kinderen waren beter af geweest zonder hem. Maar ja, je vader kies je niet uit.

~

Jaren later is er niets van de kinderen terechtgekomen. Allemaal depressief en neurotisch als de pest. Chas (Ben Stiller), het voormalig zakenmannetje, heeft zijn vrouw verloren in een vliegtuigongeluk Samen met zijn twee zoontjes waren zij enige overlevenden. Zijn zoontjes mogen niets en worden getraind tot nieuwe zakelijke monsters. Richie (Luke Wilson) kreeg een zenuwinzinking op de tennisbaan en vaart sindsdien met zijn schip de wereld rond. In zijn Björn Borg-uitrusting kijkt hij gelaten voor zich uit, niet wetende hoe te leven.

Oliver Sacks-kloon

Na eenmalig vijftigduizend dollar ontvangen te hebben voor haar eerste toneelstuk is er van de beloftes als toneelschrijfster weinig terechtgekomen voor Margot (Gwyneth Paltrow). Ze is getrouwd met een Oliver Sacks-kloon. Margot kan alleen nog maar tv kijken in bad en stiekem haar sigaretten roken. Dit is dan wat er overblijft van een leven waar zulke hoge verwachtingen van waren.

Smeerlap

~

Wanneer Royal na twintig jaar uit zijn hotel wordt gezet, besluit hij zijn gezin weer op te zoeken. Ten eerste voor gratis onderdak en hopelijk om het verleden weer wat recht te kunnen zetten. Met de boodschap dat hij ongeneeslijk ziek is meldt hij zich bij zijn vrouw Ethel (Anjelica Huston). Al gauw weet Royal zich weer een plaatsje in het huis te bemachtigen. Zoals altijd roeit hij op zijn eigen wijze tegen de stroom in, maar langzamerhand wordt hij geconfronteerd met de schade die hij al die jaren heeft aangericht. Zich schuldig voelend, probeert hij het verleden ongedaan te maken. Dat dit een onbegonnen zaak lijkt voor een man die van nature een smeerlap is moge duidelijk zijn. Toch zet hij alle zeilen bij om er nog iets van te maken.

Kolderiek

The Royal Tenenbaums is de derde film van Wes Anderson. Na Bottle Rocket en het onvolprezen Rushmore lijkt Anderson op weg te zijn een van de grote regisseurs van de toekomst te worden. De sfeer die hij in zijn films weet op te roepen in combinatie met de inhoud is uniek. De combinatie tussen tragiek en komedie, surrealisme en werkelijkheid zorgt steeds voor kijkverschuivingen. Waar we in het begin een stel kolderieke excentriekelingen aan het werk zien, worden deze personen aan het eind van de film uitgekristalliseerd tot verlengstukken van onze eigen persoonlijkheden. Anderson weet feilloos tussen deze twee uitersten te laveren.

Eigenzinnig

De cast is voor een film van 21 miljoen dollar uniek te noemen. Volgens Anderson was het slechts een kwestie van goed onderhandelen. Zoveel bescheidenheid is niet nodig: het is een aanduiding dat grote acteurs graag met het talent Anderson willen samenwerken. En dit is dan ook volkomen terecht. The Royal Tenenbaums is de commerciële doorbraak geworden voor Wes Anderson. Hij heeft hiermee niet alleen een van de beste films gemaakt van het jaar, maar heeft ook bewezen dat je met talent en doorzettingsvermogen een groot publiek kunt bereiken met een eigenzinnige film.