Antonia

Deze film geeft een kleinschalig beeld van de problemen waar de vrouwelijke inwoners van de achterstandswijken van São Paolo mee te kampen hebben, vooral door het daar heersende machismo. Wanneer Barbarah’s broer Duda in elkaar wordt geslagen omdat hij homoseksueel is en hij met een been in het gips thuiskomt, wil de homofobische buurman hem niet de eindeloze trappenreeks van de opgestapelde krottenhuisjes op helpen. Lena’s vriendje verbiedt haar nog op te treden voor groepen ‘geile mannen’ wanneer zij zwanger wordt, en Preta worstelt om financieel te overleven als zij met haar dochtertje bij haar overspelige man weggaat.

Vooral de muzikale kwaliteit van deze film valt op. Door de inzet van professionele zangeressen zijn de scènes waarin de vrouwen optreden net zo vermakelijk als de rest van de film, en weten de vier met hun stemmen ook nog een snaar te raken. Daarnaast houdt de afwisseling van catchy nummers en mooie ballads het tempo van de film gaande

Toegankelijk

Het is niet de eerste keer dat Antonia in de Nederlandse bioscopen te zien is. De film draaide eerder dit jaar ook al op het IFFR en het LAFF en is ook typisch festivalmateriaal. De film, die sociaal-maatschappelijke thema’s als feminisme, seksisme en homofobie behandelt, deed het dan ook goed op de festivals. Want ondanks de serieuze thematiek is Antonia een lekkere vlotte en muzikale film, waardoor hij gemakkelijk toegankelijk is. Bij tijden grappig en vaak ook ontroerend, alle emoties komen aan bod.

Hoewel het positivisme van de film niet overal even realistisch is, biedt de feelgood kwaliteit van de film een prettig contrast met het drama. Het persoonlijke drama staat voorop, zonder dat de universele maatschappelijke problematiek uit het vizier wordt verloren. Wel werkt Antonia via een typische vriendinnenformule die vooral vrouwen zal aanspreken, maar dat betekent niet dat de film diepgang mist. De wanhoop is goed te voelen en er is een duidelijke boodschap, al mocht hij wat cliché zijn; laat je niet kisten, vrouwen van Brazilië!