De platte humor van strippers

De week van de films over seks, de ene arthouse de andere mainstream. De man kan deze week naar Sleeping Beauty met Emily Watson, vrouwen en homo’s kunnen zich verheerlijken aan Channing Tatum in Magic Mike.

Je zou van de film Magic Mike verwachten dat het vol zit met American Pie-humor, zoals bijvoorbeeld Zack and Miri make a porn. Maar regisseur Steven Soderbergh heeft zich niet laten verleiden tot standaard Hollywood gegiechel over seks. De film barst van de slechte humor, dat wel, maar dit sluit naadloos aan bij de platte smaak van de stripperswereld.

De lage drempel van stripshows
Het verhaal draait om Adam die door toedoen van Magic Mike in de stripperswereld terechtkomt. Magic Mike is losjes geïnspireerd op de negen maanden waarin hoofdrolspeler Channing Tatum stripper was. Alex Pettyfer is de naïeve 19-jarige Adam alias The Kid die nergens goed voor is en op de bank van z’n zus slaapt. Totdat hij wordt opgepikt door clubeigenaar Dallas, gespeeld door Matthew McConaughey, en zijn lichaam tot zijn verdienstelijke werk maakt.

Dit gegeven was al genoeg geweest om Magic Mike te laten slagen. Een licht ondeugende film waarin alles mag omdat de artistieke drempel van stripshows nou eenmaal niet zo hoog ligt. Daardoor kan Soderbergh zijn lol op met een aardig arsenaal stripshows die best vermakelijk zijn. Tatum is in zijn dans wel wat roestig geworden, zes jaar na zijn doorbraak in Step Up, maar ook dat past in het plaatje van de talentloze stripper die het vooral moet hebben van zijn lichamelijke verleidingskracht.

Smachten naar acteurs
Dat Soderbergh pogingen doet om ook nog verhaallijnen toe te voegen, mislukt hopeloos. Het drugslijntje is clichématig en doet niet ter zake. Ook het liefdesverhaaltje voegt niet veel toe. Het is zeker geen Full Monty waar een duidelijke sociale aanleiding de film een sympathiek verhaal maakt. Geen romcom voor Magic Mike.

Wat overblijft is echter een sterke basis van slechte stripchoreo’s en verleiding van vrouwen. Dat het weinig om het lijf heeft, deert de kijker niets. Het effect van Magic Mike op de vrouwen in de bioscoopzaal is hilarisch. Net iets te uitbundig lachend en met elkaar smoezelend verraadt het publiek haar smachten naar de naakte acteurs. Magic Mike is dus zeer effectief als een stripshow op film.

Doordat Soderbergh met weinig omhaal de strippers en hun moraal in beeld brengt, valt de film zelfs beter uit dan het hoogdravende, hierboven genoemde Sleeping Beauty. Het is meer te vergelijken met Boogie Nights van PT Anderson, zij het dat die film met veel humor en wedstrijdjes wie het slechtst kan acteren als pornoster, een slimmere film was en een goed verhaal vertelde. Magic Mike is niet taboedoorbrekend, ook niet beschouwend, het heeft geen verhaal. Soderbergh heeft wel een film gemaakt die veel vrouwen lekker maakt en die misschien zelfs voor ruimdenkende vriendjes nog te pruimen is, al was het maar om de reactie van hun vriendinnetje.