Film / Films

Boer zoekt presentatrice

recensie: Leve Boerenliefde

Na De Hel van ’63 gooit regisseur Steven de Jong het over een andere boeg. Samen met Cas Jansen worden de handen wederom ineengeslagen om deze keer een boeren-romcom te realiseren. Hoogstaande cinema is het niet geworden, maar vermakelijk is het zeker wel.

Bij het zien van Boer Zoekt Vrouw kun je je afvragen hoeveel shots er sneuvelen van boeren die smachtend naar Yvon kijken. Want Yvon is de rots in de branding; de zorgzame, mooie blondine die introverte agrariërs doet spreken, de oorzaak van de kijkcijfers, maar ook de spelbreekster. Yvon brengt namelijk jutezakken vol brieven van onbekenden. Onbekenden die automatisch tweede keus zijn nadat Yvon het erf heeft betreden. En hoe erg we het soms de boer ook zouden gunnen (sorry, man van Yvon), die dingen gebeuren alleen in de film.

Potje touwtrekken

~

In Leve Boerenliefde dus, waar boer en weduwnaar Jelte (Cas Jansen) opnieuw de liefde vindt in Wenda (Tatum Dagelet), de presentatrice van de titulaire datingshow. Jelte woont na het overlijden van zijn vrouw, drie jaar eerder, met zijn twee kinderen op de boerderij. Daar wonen ook nog broer Steef (Thomas Dudkiewicz), die zich Superman of Batman waant, en schoonvader Berend. Beiden dragen enorm bij tot de feel good-sfeer die de film uitstraalt – Steef met oliedomme heldenacties en miraculeuze reparaties, en Berend met droog commentaar op stadse mensen waar hij niks van moet hebben.

De succesvolle show Leve Boerenliefde filmt (à la Willem Ruis’ Sterrenshow) op locatie, inclusief tent en alle nadelen die daarmee gepaard gaan. Een van die nadelen is de windmolen van Jelte die de ontvangst verstoort, waardoor er niet kan worden uitgezonden. ‘Dat ding gaat nú uit’, aldus de over de top gespeelde producent Kenneth (Dirk Zeelenberg), die claimt dat elke minuut 10.000 euro kost. De windmolen creëert echter niet alleen ruis, maar levert ook nodige stroom om Jelte’s 70 koeien te kunnen melken. Zodoende wordt de ‘aan/uit-strijd’ een potje touwtrekken tussen de sympathieke Jelte en de onuitstaanbare Kenneth, hetgeen veel vermakelijke scènes oplevert en naast de opbloeiende liefde tussen Wenda en Jelte een leuk subplot is.

Geschikt voor het buitenland

~

Half bekend Nederland heeft een bijdrage geleverd aan de film. Kandidaat-boeren zijn ijscoboer Erben Wennemars en rockboer Syb van der Ploeg; de stylist is Maik de Boer (haha); journalist Harry Vermeegen neemt met zijn typerende stijl (het benadrukken van evidente zaken) een interview af; Jamai speelt een prachtige karikatuur van zichzelf; Gerard Joling zingt een liedje en de mannen van RTL Boulevard (met Bram Moszkowicz nog in functie) besteden aandacht aan een rel binnen de datingshow.

Daarnaast wordt de voornamelijk Engelstalige soundtrack ingezongen door Syb, Jamai, Mister and Mississippi en Rigby. Een commerciële keuze wellicht, maar achteraf gezien ook verstandig: Steven de Jong onthulde tijdens een voorpremière in Ede dat al twintig landen interesse hebben in de film. Dan laat je Normaal of Jovink en de Voederbietels liever achterwege en breng je typisch Hollandse beelden. De potentiële investeerders worden op hun wenken bediend, want koeien, akkervelden en windmolens komen uitvoerig in beeld.

Vermakelijker dan de realiteit

~

Hoewel de film als een opgevoerde brommer naar het einde scheurt, vallen ook minpuntjes op. De muziek mag dan wijselijk gekozen zijn, scènes zonder muziek zijn schaars. Zo schaars zelfs dat het opvalt wanneer het even stil is. De muziek houdt de vaart er lekker in, maar geeft ook een overdreven melodramatisch tintje aan de wat emotionelere scènes. Juist de stille scène waarin Jelte’s nukkige, ouderwetse schoonvader zich kwetsbaar opstelt is een van de betere stukken film. Een ander kritiekpuntje is Tatum Dagelet, terug van weggeweest, die zich moeizaam staande houdt tussen Cas Jansen en Waldemar Torenstra. Niet zo gek, maar vooral tijdens serieuze gesprekken valt het gebrek aan kwaliteit op.

Gelukkig worden deze kleine nadelen ruimschoots goed gemaakt door de verder goede cast en het komische script. Grappen werken, typetjes komen goed uit de verf, het verschil tussen platteland en de stad wordt leuk overdreven en Leve Boerenliefde houdt het een stuk luchtiger dan Boer Zoekt Vrouw. Het mag dan voorspelbaarder zijn dan de realiteit, het is tevens een stuk vermakelijker. Dat is ook film.