Ruige vertelling met vertrouwde inhoud

De acteerprestaties zijn uitmuntend. Met vrij onbekende namen als Chiwetel Ejiofor (Children of Men) en Lupita Nyong’o staat een sterke basis om de slaven weer te geven. Het zijn echter de bijrollen die echt schitteren, met goede rollen van onder andere Michael Fassbender (Inglourious Basterds), Benedict Cumberbatch (Sherlock) en Paul Dano (There will be Blood). Alleen de rol van Brad Pitt blijkt zo cliché te zijn geschreven en gespeeld dat hij uit de toon valt bij de algehele tendens van de film.

12 Years a Slave slaagt er goed in om het leven van een slaaf in beeld te brengen. De keuze om dat vanuit het oogpunt van een slaaf te doen is verfrissend, maar biedt geen nieuwe inhoud in vergelijking met andere films die slavernij als thema hebben. Toch wordt het geheel boven het gemiddelde getild door het goede acteerwerk en de sterke regie. Ook mag de sentimentele waarde van deze film niet onderschat worden. Dit zal voornamelijk in Amerika meespelen, waar het slavenverleden nog vaak een gevoelig onderwerp is. De meeste Nederlanders zullen zich hier minder sterk door aangesproken voelen (wij hadden immers al ons eigen slavendrama Hoe Duur was de Suiker?), maar 12 Years a Slave kruipt uiteindelijk toch onder de huid.