Quills
.
Nu even iets compleet anders. Deze openingszin is erg op zijn plaats, want Quills is geen conventionele zaterdagavondfilm.
Na circa twaalf eerdere verfilmingen van de Marquis de Sade dan nu de dertiende. Je zult je misschien afvragen wie de Marquis de Sade was.
Een korte inleiding: Hij is misschien wel de meeste perverse, oversekste mafkees uit de geschiedenis van oversekste mafkezen. Hij leefde in de 18e eeuw, zat het grootste gedeelte van zijn leven opgesloten in een krankzinnigeninstituut en kwam zijn dagen door met het schrijven van de meest brutale, seksuele en verboden teksten. En dat is het wel zo’n beetje.
De film Quills volgt de geschiedenis van Le Marquis, maar doet het, zoals het een Hollywood-film beaamt, zeer groots en romantisch voorkomen.
Winslet en Caine zijn beiden zeer solide, maar bijna op cruise-control spelend. Van Caine nu eindelijk niet weer zo’n zoetsappige rol als in The Cider House Rules, maar een wat uitdagendere rol (niet echt verrassend, want bij elk personage in de film zit wel een steekje los) in de vorm van een dokter met incestneigingen.
Alhoewel de acteerprestaties van zeer hoog niveau zijn is het script niet altijd even toegankelijk. Na een tijdje begrijpen we ook wel hoe ziek deze Marquis de Sade was. En soms is het allemaal wat te overdreven en te voorspelbaar. Na zoveel verfilmingen vraag je je haast af waarom in godsnaam zoveel aandacht wordt besteed aan een in werkelijkheid enorm zieke en wrede man.
Desalniettemin is het op momenten een zeer sterke film neergezet door een stel uitstekende acteurs.