Humor waar je op kan bouwen

Emmett (Chris Pratt) is een normaal legopoppetje waarvan iedereen er wel een dozijn onder in zijn kast heeft liggen. Hij leeft in een wereld waar alles een vaste orde heeft; elk onderdeel van het leven is vastgelegd in een instructieblaadje. Wanneer hij op een mysterieus voorwerp stuit wordt zijn wereld overhoop gegooid. Hij blijkt de uitverkorene te zijn die de kwade president Business (Will Ferrell) moet verslaan. Maar hij komt ook vreemde personen tegen die de handleidingen compleet negeren en hun eigen gang gaan met de beschikbare Legoblokjes om zo compleet nieuwe bouwsels te maken.

Kinderspel

De boodschap van de film is de boodschap van het speelgoed: JIJ bent de meesterbouwer. Net zoals kinderen worden aangespoord om Legosets te combineren om nieuwe bouwwerken te maken, zo kunnen hier alle helden naar eigen inzicht dingen bouwen en samenvoegen en zien de slechteriken het liefste alles op een vaste plek. Dat deze boodschap er soms wel erg dik bovenop ligt is de regisseurs vergeven. Alleen op het einde loopt het toch echt uit de hand en wordt de film wel erg moralistisch en prekerig over het belang van kinderlijke speelzucht en fantasie. De boodschap begint uiteindelijk het verhaal in de weg te zitten.

Dat verhaal ademt overigens ook het speelse thema van de film. Doordat veel verschillende Legosets langskomen (naast de stad wordt bijvoorbeeld ook het wilde westen en een wolkenwereld gebruikt) krijg je echt het idee dat je kijkt naar een kind dat een verhaal improviseert na zijn Legodoos ondersteboven te hebben gegooid en her en der verschillende poppetjes samenzet. Dat het verhaal simplistisch en soms wat onwaarschijnlijk is, is dan ook geen probleem – zo zitten kinderfantasieën ook in elkaar.

Creatief

Wat ook opvalt zijn de vele verwijzingen en de humor die daarin op meerdere lagen werkt. Zo zijn er bekende personages als Batman, Gandalf of Han Solo in het script verwerkt, maar zijn er ook subtielere verwijzingen naar Starbucks of The Matrix. Maar het leukste is nog wel hoe ze erin geslaagd zijn om al die werelden (inclusief de onze) naar Lego te vertalen. Het getuigt enerzijds van een goede bestudering van de Legostijl en al bestaande onderdelen, maar anderzijds ook van een geweldige creativiteit. En alles wat van Lego is gemaakt kan natuurlijk ook weer uit elkaar. Er worden dan ook genoeg dingen tot Legosteentjes vernield, of ze gaan verloren in stofwolken of vuurzeeën (die uiteraard ook allemaal van Lego zijn).

The Lego Movie weigert zichzelf serieus te nemen. Het rent van de ene grap naar de andere en blijft je eraan herinneren dat je in de eerste plaats naar een leuk spelletje Lego kijkt in plaats van een hoogstaand verhaal. Toch is ook het filmgedeelte goed gemaakt. De actie is spannend, de personages vermakelijk en de grappen grotendeels geslaagd. Het is alleen jammer van het einde, dat de boodschap veel te ver doortrekt. Al met al is het een ontzettend leuke film voor de hele familie, en waarschijnlijk zullen na het zien ervan de verstofte Legodozen weer uit de kast worden gehaald.