Komedie vol haardtegelwijsheden

Deze Hector is een nogal saaie psychiater van onbestemde leeftijd die een zeer geregeld luxeleventje leidt, inclusief aantrekkelijke carrièrevrouw. Zij doet iets in de marketing van verslavende depressieremmers. Haar bazen roemen haar omdat ze nooit het woord zwangerschapsverlof in de mond neemt.

Zo’n bestaan gaat natuurlijk wringen. En het begint tot Hector door te dringen dat er misschien meer is in het leven dan het beantwoorden van elke vraag van een patiënt met een wedervraag. Het antwoord vindt hij in de stripboeken van Kuifje, met wie hij, dankzij zijn ronde hoofd en bijpassende haardracht, een opvallende gelijkenis vertoond.

Miskleun

En dus laat Hector zijn carrièrevrouw in vertwijfeling achter en gaat hij onder het mom van wetenschappelijk onderzoek – ‘wat maakt andere mensen eigenlijk gelukkig’- op wereldreis. Wat volgt is een reeks avonturen en ontmoetingen op verschillende werelddelen.

Regisseur Peter Chelsom doet in Hector and the search for happiness een nogal geforceerde poging om een olijke komedie vol universele waarheden te maken. Hoofdrolspeler Simon Pegg grossiert in de betere komische rollen, van Shaun of the dead tot The World’s End, maar voegt hier een stevige miskleun toe aan zijn cv.

Gelukskoekjes

De nogal seksloze Pegg moet een womanizer verbeelden die op elk continent de vrouwen van zijn tengere lijf moet slaan. De bewust kunstmatige en cartooneske scènes ontsporen steeds in haardtegelwijsheden die Hector als moraal van het verhaal na iedere episode in zijn onderzoeksschriftje noteert. Een martelscène in Afrika en de Chinese nacht met een gedwongen prostitué zijn dan weer vreemde dissonanten in dit panisch optimistische verhaal.

De eindconclusie dat ‘het gras bij de buren altijd groener is’ en ‘dat je blij moet zijn met wat je hebt’ gaven deze recensent in ieder het gevoel alsof iemand hem zojuist had gedwongen een kingsize verpakking Chinese gelukskoekjes naar binnen te proppen.