Film / Films

Niet zo’n geluksnummer

recensie: Lucky Number Slevin

Aangezien worden voor een ander kan vreemde gevolgen hebben, zeker in films. Persoonsverwisselingen zijn vooral geliefd in komedies, zo kunnen allerlei hilarische situaties geschetst worden. Aangezien worden voor een ander in een misdaadfilm leidt al snel tot het serieuzere werk: achtervolgd worden door de twee grootste maffiabazen van de stad, bijvoorbeeld, blijkt in Lucky Number Slevin.

Het zit Slevin (Josh Hartnett, al eerder te zien in McGuigans Wicker Park) niet mee. Zijn vriendin ging vreemd, hij is beroofd en als klapper op de vuurpijl is zijn vriend Nick ook nog eens vermist. Omdat hij bij Nick logeert, wordt hij al snel voor hem aangezien. Geen probleem, behalve dat Nick enorme schulden heeft bij niet één, maar twee maffiabazen. Aan Slevin en zijn rappe tong om zich daaruit te praten.

Zwarte humor

~

Lucky Number Slevin moet het vooral van de spitsvondige dialogen hebben. Deze zitten vol zwarte humor, gemixt met een vleugje sarcasme en meligheid. Zo heeft Slevin een logische verklaring als hij uitlegt hoe zijn neus gebroken is: “I used it to break some guy’s fist.” De maffiabazen heten simpel maar doeltreffend ‘The Boss’ en ‘The Rabbi’, en ook daarover worden weer de meest droge grappen gemaakt. Dit geeft de thriller- en misdaadaspecten van de film een luchtige laag, waardoor het allemaal gemakkelijk te behappen is.

Het is jammer dat diezelfde scriptschrijvers minder aandacht hebben besteed aan het plot. De eerste helft van de film is behoorlijk ingenieus, maar als de aap eenmaal uit de mouw is, kabbelt het verhaal maar een beetje voort totdat het onvermijdelijke slot wordt gehaald. Ook is het jammer dat in het begin wel erg duidelijk wordt gehint naar het feit dat je niets moet geloven wat je ziet. Als iedereen naar rechts kijkt, kijk jij naar links, legt het personage van Bruce Willis netjes uit.

Sterrencast

~

Gelukkig maakt de sterrencast de film het kijken toch nog waard. Josh Hartnett is enorm charmant als Slevin en laat zien dat hij best een film kan dragen, al krijgt hij ook prachtig tegenspel van zijn collega’s. Morgan Freeman en Ben Kingsley zijn de Boss en Rabbi, en de leukste rol is zeker die van huurmoordenaar Bruce Willis. Hij heeft met zijn Mr. Goodcat een aantal van de leukste scènes, en geeft de film een mooie inleiding.

De dvd is niet beladen met extra’s: er staan niet voor niets (want niet leuke) verwijderde scènes op, een aantal standaard ‘ik heb zo’n leuke tijd gehad’-interviews en een trailer. Waarom er daarvoor een tweede schijf aan te pas moest komen, is niet geheel duidelijk.