Bowling for Columbine

Bowling for Columbine is een prachtig gefilmde satirische documentaire over Amerika’s obsessie voor vuurwapens, gemaakt door Michael Moore, die we onder andere kennen van films als Roger And Me (1989) en The Big One (1998), en tv-series als TV Nation en The Awful Truth.

Drama

De titel verwijst naar het drama op de Columbine High School. In het kleine plaatsje Littleton, Colorado, vond op 20 april 1999 een afgrijselijk drama plaats. Twee scholieren van de school in Littleton, Dylan en Eric, gingen op die dag door het lint en schoten met semi-automatische wapens in het rond, waarbij twaalf scholieren en een leraar gedood werden. Daarna schoten de twee scholieren zichzelf door het hoofd.

De centrale vraag die gesteld wordt is: waarom vallen er zoveel doden door vuurwapens in de Verenigde Staten? Wat zette Dylan en Eric aan tot hun destructieve daad? Was het Marylin Manson? Waren het de geweldsfilms? Of kunnen we de schuld geven aan de bowlingles (!) die een uur voor het drama werd gegeven? Waren Dylan en Eric aangezet tot hun geweldsdaad door aan dat uurtje bowlen mee te doen of door het juist te missen? Natuurlijk niet. Bowling for Columbine laat zien dat de schuld geven aan het wel of niet volgen van een bowlingles net zo’n onzin is als de oorzaak zoeken in muziek of film.

Geweldsdelicten

De kijker krijgt geen eenduidig antwoord op de centrale vraag, maar de documentaire probeert op een grappige manier wel aan te tonen dat de angst-obsessie van Amerikanen er iets mee te maken kan hebben. Terwijl de Canadezen schijnbaar zelfverzekerd hun deuren ’s nachts niet op slot doen, laten Amerikanen zich aanzetten tot angstgedrag, grotendeels opgewekt door de Amerikaanse media. De journaals, kranten en tv-shows zijn gevuld met het ene geweldsdelict na het andere.

Moore stelt op zijn eigen unieke wijze politieke en sociale misstanden aan de kaak. De film laat zien dat humor en serieuze kwesties goed samen kunnen gaan, mits Michael Moore iets met de productie van een dergelijke samensmelting te maken heeft. Zijn stijl maakt deze documentaire tot een klein meesterwerkje, die zijn vorige producties overtreffen.