Collateral

Het begin van de film doet denken aan de bekende tv-serie Taxi. Aan het stuur zit Max (Jamie Foxx). Al jarenlang droomt hij van een eigen limousinebedrijf voor de jetset van Hollywood, alleen komt het er nooit van. Zijn passagier is de mooie advocate Annie (Jeda Pinkett-Smith), die zich als aanklager voorbereidt op een grote zaak. Op de twijfelachtige Max komt ze resoluut over. Bij het uitstappen echter twijfelt ook zij aan zichzelf. Max spreekt haar moed in.

Stroomversnelling

Deze aanloop naar de thriller zou hoge punten scoren als de optimale versie van de One Night Stands zoals die nu op Nederland 3 te zien zijn: kort, duidelijk en flirtend zoals dat past bij avontuurtjes voor één nacht. De volgende passagier is Vincent. Hij haat Los Angeles. “Een lijk kan zes uur lang rondrijden in de metro voordat het wordt ontdekt,” beweert hij voorspellend. Max neemt de situatie zoals hij is. “Ik woon in Los Angeles,” is zijn antwoord. Terwijl zijn leven voortkabbelde, raakte dat van Vincent in een stroomversnelling. De taxichauffeur kijkt verbaasd wanneer de “makelaar in onroerend goed” hem voor een hele nacht service zeshonderd dollar biedt. Beduusd neemt hij het kapitale bedrag aan.

Huurmoordenaar

Dan ploft het eerste lijk op de taxi. Op de anders zo smetteloze auto verschijnen de eerste bloedvlekken. Vincent blijkt een huurmoordenaar te zijn, die Max in zijn eigen taxi gijzelt. Om zelf te overleven moet Max de weg des doods gaan. Of is er nog een uitweg? Al snel ontdekken de politie van Los Angeles en de FBI de eerste lijken. Er ontwikkelt zich een kat-en-muis spel vol macabere jachtpartijen. Toch vindt Vincent dat hij niets fout doet. Ieder heeft nu eenmaal zijn beroep en dat van hem is huurmoordenaar. Zelf ziet Cruise deze rol zuiver zwart-wit. “Ik speelde helden en anti-helden. En Vincent is een groot karakter, heel dynamisch. In alles is hij mijn tegenpool. Volkomen gevoelloos en a-sociaal. Wilde ik de rol goed spelen, dan moest ik me in hem inleven. Zonder empathie lukt het me niet om een karakter te vertolken. Iedere persoon heeft zijn eigen moraal. De vraag is: stem je als speler hier wel of niet mee in? Het eerste wat ik dus deed was Vincents moraal onderzoeken. Zo kwam ik tot de visie dat hij gewoon een beroep uitoefende. Dat maakte hem herkenbaar. Ik raakte gefascineerd.”

Psychologisch tintje

Tussen de schoten door zet regisseur Michael Mann (Heat, Ali) de film stil. Dan gaat hij in op wat mensen beweegt en wat ze te vertellen hebben. Daarna blazen ze vaak hun laatste adem uit. Het geeft de film diepgang en zorgt voor een psychologisch tintje.
Het decor is dat van nachtelijk Los Angeles. Grijs en grauw, neonlichten en nachtclubs, loeiende sirenes, lijken, maar ook ontluikende liefde. De sfeer is spookachtig onherbergzaam dankzij de digitale videobeelden. Het deed me denken aan die hotelkamer in Los Angeles waar ik op die ene nacht de kogels door de gang hoorde suizen. Hoewel ik niet van actiefilms houd, raad ik Collateral als ijzersterke thriller aan.