Film / Films

Pompende adrenaline

recensie: Crank

.

~

Zonder introductie zien we huurmoordenaar Chev Chelios (Jason Statham) wakker worden met een bijzonder soort Chinees gif in zijn aders, ingespoten door zijn aartsrivaal Verona. Voor dit goedje bestaat geen tegengif, en de effecten ervan kunnen alleen geremd worden door een hoog niveau adrenaline. Ten dode opgeschreven gaat hij op zoek naar zijn moordenaars, terwijl hij lang genoeg probeert te overleven.

Chev moet de meest waanzinnige dingen uithalen om zijn adrenaline te laten pompen. Dat leidt tot geweldige taferelen, zoals uitgelokte vechtpartijen, overvallen, verschillende soorten drugs, een wanhopige zoektocht naar epineferine in het ziekenhuis, met een grote snelheid over de weg scheuren en een potje seks midden in Chinatown.

Enorme korrel zout

Jason Statham (Snatch, Lock, Stock and Two Smoking Barrels) is als vanouds goed op dreef als sympathieke crimineel en Amy Smart doet het leuk als zijn mutserige, niet echt meewerkende vriendin Eve, terwijl Chev haar ook nog uit de handen van zijn vijanden moet proberen te houden. De stereotype louche onderwereldtypes waar Chev constant mee te maken krijgt zijn ook zeer amusant. Deze film dient met een gigantische korrel zout genomen te worden; de geloofwaardigheid is ver te zoeken en de meligheid en zwarte humor voeren de boventoon. Voor diegenen die zinloos geweld schuwen is dit al helemaal geen aanrader.

~

Door het gebruik van vliegensvlugge shots en montage ziet de film er lekker arty uit. Deze vorm van montage komt overigens wel wat bekend voor; het gebruik van splitscreens, stills en versnellingen zijn allang geen nieuwigheid meer. Wel voelt de film aan als een frisse uitschieter in het vrijwel doodgebloede actiegenre en blijft, op het laatste grote vuurgevecht na, bespaard van de bekende eindclichés.

Ook hebben de regisseurs een goed gevoel voor subtiele verwijzingen: de ringtone van Chevs telefoon past perfect in het thema van de film en op subtiele wijze wordt er tussen neus en lippen door gespot met de Amerikaanse angst voor terrorisme. Maar het sterkste punt van Crank blijft toch het tempo, dat simpelweg duizelingwekkend is. In combinatie met de opeenvolging van komische situaties levert dit een heerlijk luchtig verteerbare film op, die geen minuut te lang duurt.