‘Zeg dat Pinochet deugt!’
‘Nooit!’

Het leven in ‘Tillsammans’ wordt op stelten gezet als Görans zus Elisabeth met haar twee kinderen erbij komt. Elisabeth is door haar man geslagen. Dat pikt ze niet. En dat hoeft ze ook niet te pikken, leert ze van Anna. Anna heeft in een cursus geleerd dat ze eigenlijk lesbisch is. Haar man Lasse wordt intussen verleid door Klas, een Zweedse versie van Margreet Dolman. Signe en Sigvard vinden het niet leuk dat er een televisie komt en vertrekken naar een andere commune, ‘Moeder Aarde’. Kortom, genoeg verwikkelingen in het toch zeer heldere verhaal.

De kinderen zijn de dupe van wat de ouders ze opdragen. Ze hebben geen keus en moeten hun leven net zo inrichten als hun ouders. Stefan en Eva, Elisabeths kinderen, willen helemaal niet in die commune wonen. Buurjongen Fredrik mag niet met die gekke hippies spelen van zijn mama. Tet, zoontje van Lasse en Anna, legt uit waar zijn naam vandaan komt: “Er was iets in Vietnam en dat heette het Tet-offensief.” Stefan kijkt hem aan. “Ben jij Vietnamees dan?” Daarna gaan ze samen Pinochetje spelen. “Zeg dat Pinochet deugt!” – “Nooit!”

Die gekke hippies uit de jaren zeventig met hun bloemenmotieven op gordijnen, banken, behang en overhemden zien er niet uit. Heerlijk lachen om de seventies, maar ergens is het toch jammer dat die tijd, waarin alles makkelijker leek, voorbij is. Regisseur Lukas Moodysson (ook van Fucking Åmål) is in 1969 geboren, maar toch weet hij de flowerpower-tijd uitstekend weer te geven. In de Verenigde Staten is de film alleen te zien voor mensen boven de achttien, vanwege bloot en seks. Conservatieve Yanks weerden ook Fucking Åmål uit de bioscopen, omdat de titel te grof was. Jammer voor hun. In Together missen ze een juweeltje.