Verliefd tijdens de apocalyps
Liefde in tijden van de Derde Wereldoorlog. De Engelse film How I Live Now vermengt tienerliefde met de nucleaire apocalyps. En dat is best romantisch.
De tijden dat je je als jong volwassene – vroeger heette dat een tiener – voor een literaire portie seks en dood stiekem moest behelpen met een beduimeld exemplaar van een roman van Jan Wolkers liggen ver achter ons. Young Adult-boeken zijn tegenwoordig big business. Ook de filmindustrie heeft het genre ontdekt. De ene na de andere bestseller krijgt een filmversie. In Nederland wordt het verzamelde werk van Carry Slee aan de lopende band verfilmd. Dat levert een gestage stroom van titels met een uitroepteken op, waarin steevast herkenbare puberproblemen worden behandeld.
Van over de grens komen verhalen die net een tikje ambitieuzer zijn. Puberthema’s als seks, liefde en dood worden overgoten met een apocalyptische saus, een metafoor voor bespiegelingen over vrijheid, verdraagzaamheid en democratie. Denk aan de immens populaire Hunger Games-reeks uit de VS, of de iets minder bekende Australische boekverfilming Tomorrow, When The War Began.
Oorlog en tieners
How I live now vermengt tienerliefde met een flinke scheut post-9/11 terrorisme. De film doet wel wat denken aan 28 Days Later, de intelligente horrorfilm van Danny Boyle over een ontwrichte maatschappij. Maar dan wel zonder de zombies. Maker Kevin Macdonald durft de jong volwassenen niet echt de stuipen op het lijf te jagen. Dat How I Live Nowok voor (oud-)volwassenen goed te genieten is, komt dankzij de mooi ingeleefde rol van de aanstormende Amerikaans-Ierse Hollywoodster Saoirse Ronan en de slimme regie van Macdonald (The Last King of Scotland) die mooi het midden weet te houden tussen oorlogsgruwelen en tienerromantiek.