102 Echte Dalmatiërs

De o zo gemene Cruella (Glenn Close) uit 101 Dalmatiërs lijkt zowaar genezen te zijn van haar hondenhaat. Dankzij de inspanningen van dr. Pavlov lijkt Cruella de Vil een hondenliefhebster te zijn geworden. Ze probeert haar hondenhatende verleden uit te wissen: ze helpt een hondenasiel en vertroetelt haar eigen lieve hondje bijna dood. Maar op een zachtaardige en diervriendelijke Cruella zitten we natuurlijk niet te wachten.

Gelukkig vervalt ze al weer snel in haar oude staat. Ze heeft haar zinnen gezet op een mooie mantel en hoed, gemaakt van 102 dalmatiërvachten. Om precies te zijn: 99 voor de mantel en 3 voor haar hoedje. Voor dit snode plan weet Cruella de ex-stroper Jean Pierre Le Pelt (Gérard Depardieu) te strikken. Jean Pierre is nu een succesvolle modeontwerper, die zijn liefde voor allerlei soorten bont niet onder tafels en banken steekt: in een enorm pak gemaakt van allerlei soorten bont geeft hij zijn acte de présence. Samen bundelen ze hun krachten om de benodigde honden te vangen. Maar wanneer er nog slechts drie nodig zijn voor Cruella’s hoedje lijkt het voor haar niet goed af te lopen. Hoogmoed komt voor de val, ook voor een notoire hondenhaatster als Cruella De Vil. Cruella is gewaarschuwd voor de volgende Dalmatiërfilm.

Evenals in 101 Dalmatiërs wordt Cruella weer gespeeld door Glenn Close. Ze geniet zichtbaar van haar hondenhatende rol. Samen met een waanzinnig uitziende Gérard Depardieu zorgen ze dan ook voor een film die nog best aardig is voor volwassenen.

Het grootste probleem is de Nederlandse versie van deze film. De nasynchronisatie is werkelijk waardeloos. De stemmen hebben geen karakter en lijken in een dronken bui ingesproken te zijn.

Buitengewoon geestig is de papegaai die denkt een rottweiler te zijn. De papagaai steekt met kop en schouders boven de andere honden uit. Ik had dan ook liever een film gezien met papegaaien die in een identiteitscrisis verkeren. Wie weet wat we in de toekomst nog kunnen verwachten van de Disney Studio’s.