Brothers

In de documentaire Remade in the USA: How Brødre became Brothers, een extra op de dvd van Brothers, verklaren regisseur, producent en hoofdrolspelers hoe dol ze zijn op de Deense film

Op zichzelf is er niet al te veel af te dingen op Brothers. Benioff heeft het verhaal wat minder universeel gemaakt door de vader in een Vietnamveteraan te veranderen, maar afgezien daarvan volgt de film het oorspronkelijke, uiterst effectieve scenario van Anders Thomas Jensen. De acteurs spelen goed, met name Maguire, die zijn posttraumatische stresssyndroom angstwekkend realistisch vormgeeft. In de regie van Jim Sheridan (In America, Get Rich or Die Tryin’) ziet het drama er veel gepolijster uit dan in Biers Dogma-achtige filmstijl. Haar camera zit de acteurs meer op de huid, wat een intiemere en realistischere ervaring oplevert. De sterke soundtrack uit het origineel maakt plaats voor muziek die uit een blik ‘gemaakt voor gevoelige scènes in oorlogsfilms’ lijkt te zijn getrokken. Het enige wat Sheridan wel terecht achterwege heeft gelaten, zijn de quasi artistieke beelden van wuivende graanstengels.

Zwak afgietsel

De vraag is echter gerechtvaardigd wat hij aan het origineel toevoegt. De oorspronkelijke acteurs, Ulrich Thomsen, Connie Nielsen en Nikolaj Lie Kaas, waren minstens zo goed op dreef als hun Amerikaanse tegenhangers. Het camerawerk en de regie van het origineel zijn beter, en de emoties die Brødre oproept, zijn sterker dan het toch wat steriele Brothers. Wie alleen de Amerikaanse versie ziet, is waarschijnlijk onder de indruk van het verhaal en het acteerwerk. De film kan goed op zichzelf staan, maar legt het onherroepelijk af tegen de meer beklemmende versie van Susanne Bier. Als al die enthousiastelingen op Remade in the USA hun bekendheid en connecties nu eens hadden ingezet om Brødre in de VS te promoten?