De ideale bajesklant

Met de namen op het affiche van Labor Day is niets mis. Kate Winslet en Josh Brolin zijn acteurs van de buitencategorie. En ook regisseur Jason Reitman – Juno, Thank you for smoking, Up in the air – maakt de ene na de andere interessante film. Tot hij zijn tanden zette in deze romanverfilming van Joyce Maynard.

Slappe hap

Nou ja, tanden … Labor Day is nogal een slappe hap. Brolin speelt de ontsnapte bajesklant Frank, die enkele dagen schuilt in het gezinnetje van alleenstaande moeder Adele (Winslet). Zij is haar scheiding nooit te boven gekomen en lijdt een ongezond symbiotisch leven met haar puberzoon Henry, die de rol van surrogaatechtgenoot vervult.

Het geïsoleerde duo bloeit helemaal op na de komst van de vriendelijke gijzelnemer. Frank ontpopt zich al snel tot de ideale man. Hij kookt, bakt, doet de huishouding en pakt achterstallig onderhoud aan. De naar liefde snakkende Adele wordt bediend met een portie erotische intimiteit. Zoonlief leert beter honkballen èn koken.

Samen deeg kneden

Een regisseur van minder allooi zou Labor Day wellicht tot een draak van een melodrama hebben gemaakt. Reitman weet, met zijn talent, alles nog wel aantrekkelijk in beeld te brengen. Ook Brolin en Winslet weten ondanks de kleffe Ghost-romantiek – liefde is … samen deeg kneden – hun karakters toch nog wat diepte mee te geven.

Maar, ook dat kan Labor Day niet echt redden. De derde akte is zo lachwekkend voorspelbaar, dat de film alsnog uit de bocht vliegt. Daar had Reitman wel wat van zijn cynisme en ironie uit eerdere films mogen gebruiken.