Lost Souls

We hebben zo langzamerhand genoeg films met satanisme gezien. Op z’n best waren dat films als The Exorcist en Polanski’s Rosemary’s Baby. Met wat minder smaak namen we genoegen met End of Days en The Ninth Gate. Nu met de komst van Lost Souls denk ik met weemoed terug aan End of Days; het kan dus nog slechter.

Winona Ryder speelt het devote katholieke meisje Maya. Zij is zelf bezeten geweest van duivelse krachten. Zodoende is zij de juiste persoon om pastoor Lareaux (John Hurt) te assisteren bij een exorcisme van seriemoordenaar Henry Birdson (John Diehl). Wanneer dit uit de hand loopt, is Maya er van overtuigd dat Satan op het punt staat een mensenlichaam te betreden. Maar wie wordt het? Door allerlei rare codes die opgeschreven zijn door Henry Birdson, ontrafelt Maya wie het is. De arme man is Peter Kelson (Ben Chaplin), een succesvol true crime schrijver en overtuigd atheïst. Kelson vindt dit alles maar onzin, maar Lucifer zit achter hem aan! Ben Chaplin wordt de antichrist en Winona Ryder moet dat tegenhouden. Dit is toch wel de grootste belediging voor de duivel ooit.

Lost Souls is het regiedebuut van Janusz Kaminski, de vaste cinematograaf van Steven Spielberg. Kaminski won zowel met Schindler’s List als Saving Private Ryan de Oscar voor de beste cinematografie. In Lost Souls zien de beelden er dan ook fantastisch uit. Mauro Fiore staat op de credits als zijnde de cameraman, maar ik denk dat het leeuwendeel toch in de handen van Kaminski ligt.

Lost Souls is een film die je niet hoeft te zien. Het verhaal is ontzettend mager, en wordt bovendien nog eens een keertje verscherpt door de uitmuntende plaatjes. Alleen wanneer je van puik camerawerk houdt, en je niet snel geërgerd bent dan is het misschien nog een kaatje kopen waard. Mijn advies luidt dan ook eenvoudig: ga lekker naar The Exorcist (nu het nog kan!) of huur Rosemary’s Baby.