Frequency

Nu dan Frequency, een film die op een zeer originele wijze omgaat met het principe tijdreizen. John Sullivan (Jim Caviezel) is een politieagent die op een dag in zijn ouderlijk huis (dat hij geërfd heeft, en nog steeds woont) de oude radiozender van zijn vader onderin een oude doos ontdekt, en mee begint te spelen voor ‘old times sake’. Al gauw maakt hij contact met een brandweerman die bezeten is van honkbal. Snel komt John erachter dat deze man een zeer bekende is. Namelijk zijn vader Frank Sullivan (Dennis Quaid), die op dezelfde plek als John, alleen 30 jaar geleden, ook met zijn radio aan het spelen is.

Heel vreemd dus, maar Frequency slaagt er goed in om het op een duidelijke manier uit te leggen wat er precies aan de hand is. Wat is namelijk het geval, doordat het noorderlicht actief is in het gebied waar het huis staat van John (en Frank vroeger) ontstaat een grote hoeveelheid statische lading waardoor de juiste frequentie bereikt kan worden om radiocontact te maken met het verleden!
John en Frank beginnen elkaar veel te veel te vertellen over hun levens. Vooral John legt ongeveer de gehele toekomst uit voor zijn vader, inclusief dat hij snel dood zal gaan in een brand. Doordat Frank dit te weten komt, weet hij zichzelf te redden uit de brand, en dit had nu juist niet mogen gebeuren. Hij had daar in die brand om moeten komen omdat alles wat hij nu doet, invloed heeft op de toekomst. Herinneringen veranderen onmiddellijk, en nu is Frank opeens twintig jaar later doodgegaan aan kanker.
Tot zover het zeer boeiende eerste half uur van Frequency. Het gegeven dat alles wat Frank doet en zegt in het verleden, invloed heeft op het heden is fascinerend om te zien en erg goed gebracht.

Maar vanaf dit punt lijkt de regisseur(Gregory Hoblit, bekend van films als Fallen en Primal Fear) de weg een beetje kwijt. Nu Frank is blijven leven, wordt zijn moeder door een seriemoordenaar vermoord (die nooit had geleefd als Frank was gestorven) en moeten John en Frank samenwerken om de killer te pakken te krijgen voordat hij Johns moeder vermoordt. Wat er gebeurt is dat een zeer goed principe omgevormd wordt tot een zeer matige politiefilm met een zoetsappig einde wat ontzettend voorspelbaar is en tevens de hele theorie ongeloofwaardig maakt.

Frequency. Erg goed bedacht, zeer sterk eerste deel, maar de film haalt de eindstreep jammer genoeg niet.