Film / Films

Een indiaan, een advocaat, en een lange zit

recensie: The Lone Ranger

Een indiaan en een advocaat die samen, maar met geheel eigen motieven, op zoek zijn naar gerechtigheid. Met deze ingrediënten probeerde Walt Disney een nieuwe hit te creëren voor jong en oud, maar de film flopte in de Verenigde Staten grandioos.

~

Sommige regisseurs hebben zo hun favoriete acteurs. Daar is Gore Verbinski er een van: hij maakte zijn filmreeks The Pirates of the Caribbean en de animatiefilm Rango met de excentrieke Johnny Depp in de hoofdrol. Na een piraat en een kameleon kruipt Depp in de huid van een indiaan voor Verbinski’s nieuwste film The Lone Ranger – een film die Walt Disney waarschijnlijk ongeveer 150 miljoen gaat kosten, want de film is in de Verenigde Staten een gigantische flop.

Advocaat John Reid (Armie Hammer) reist met de stoomtrein door het oude Amerika om zijn broer een bezoek te brengen. Op de trein ontmoet hij Tonto (Johnny Depp), een indiaan met heel andere tradities en gewoontes dan Reid gewend is. De twee gaan ieder hun eigen weg, maar het lot brengt ze weer bij elkaar als Reids broer vermoord wordt door Butch Cavendish (William Fichtner) en zijn bende. Reid wil maar een ding: Cavendish arresteren en berechten voor zijn misdaden. Tonto heeft op zijn beurt zijn eigen redenen om Reid hierbij te helpen en geeft hem een masker, zodat zijn identiteit verborgen blijft. Hij gaat verder het leven door als ‘the lone ranger’.

Humor… of niet?

~

Een van Depps krachten als acteur is dat hij er erg goed in is om typetjes neer te zetten en de lachers op zijn hand te zetten. The Lone Ranger is met vlagen doorspekt met humor, met in de voorhoede Tonto de indiaan. Vooral de momenten op de trein zijn grappig, maar het middenstuk van de film is bijna geheel het tegenovergestelde. Het verhaal kabbelt op een iets te rustig tempo voort voor een film van tweeënhalf uur. Daardoor zijn de scènes met momenten langdradig en serieus, vooral voor een Disney-creatie die ook voor kinderen goed behapbaar moet zijn. The Lone Ranger kan nooit geheel serieus genomen worden, aangezien de volgende grap bij ieder moment alweer om de hoek staat.

Toch hebben Depp en Hammer een interessante dynamiek en spelen ze hun rollen goed. Depp voelt zich duidelijk thuis in zijn rol als ietwat gestoorde indiaan, waar Hammer een goede portrettering van Reid neerzet. The Lone Ranger is een vermakelijke film, maar uitgeschoten in tijd en daardoor is het middenstuk even doorbijten. Vooral voor kinderen is het een lange zit en op momenten misschien iets te gewelddadig. De achtervolgingen op de trein zijn de hoogtepunten, met hilarisch acteerwerk door Depp en Hammer. Een must see is deze film niet, maar wellicht leuk voor een avond waarop je even in een andere wereld wil zijn.