Mensenfilm met monsters

De Godzilla-reeks is één van de meest iconische monsterfilmseries. Met name de Japanse producties (met bijna 30 verschillende titels sinds 1954) hebben Godzilla tot een filmster gemaakt door hem keer op keer steden te laten vernietigen in gevecht met de mens of andere wezens (zoals King Kong of een robot-Godzilla). Regisseur Gareth Edwards (Monsters) heeft hiervan geleerd en een prachtige film afgeleverd over dit soort vechtende giganten. Zodra Godzilla de strijd aangaat met MUTO’s (Massive Unidentified Terrestrial Organism; insectachtige monsters die de aarde bedreigen) levert de film spectaculaire actie op een epische schaal. Als een monsterfilm had deze versie een van de beste films in zijn genre kunnen zijn.

Het is daarom zo jammer dat de film in essentie niet gaat over vechtende monsters. Het gaat meer over de mensen en hoe zij proberen te overleven en zich te verdedigen tegen de oorlog tussen Godzilla en de MUTO’s, die daarmee worden gereduceerd tot bijrollen. Daar komt bovenop dat de mensen die gevolgd worden ontzettend oninteressant, eendimensionaal en inwisselbaar zijn. De voornaamste hierin is Aaron Taylor-Johnson (Kick-Ass) als het hoofdpersonage Ford. Hij speelt een militair die probeert terug te keren naar zijn vrouw en kind en de wereld te redden, maar zijn verhaal voegt weinig toe aan de beleving van Godzilla. Een paar personages worden gered door goed acteerwerk van onder andere Bryan Cranston (Breaking Bad) en Ken Watanabe (Inception), maar het blijft zo dat de film het merendeel van zijn tijd besteedt aan personages die niet interessant genoeg zijn om te volgen.

Ster van de film

Dankzij deze saaie hoofdpersonages voelt de film erg lang aan. Met name de eerste 30 minuten, waarin we van Godzilla slechts een foto van een rugplaat te zien krijgen, voegen niet meer toe dan een achtergrondverhaal dat niet in zulk detail uitgediept had hoeven worden. Zodra de film echter op gang komt stoort de lange duur veel minder omdat het monsterduel hier de broodnodige spanning en sensatie in het verhaal brengt. Elke seconde die Godzilla in beeld is is effectief; hij redt de film net zo veel als hij de wereld redt.

Godzilla is zonder twijfel de ster van de film. De menselijke personages zijn oninteressant en de MUTO’s zien er goed uit, maar lijken qua ontwerp teveel op standaard Cloverfield-achtige insectenwezens om een blijvende impact te hebben. Als Gareth Edwards Godzilla de hoofdrol had gegeven die hij verdient had de film veel imposanter kunnen zijn dan hij uiteindelijk is geworden. Maar het moet gezegd worden dat een complete stadsvernietiging door een nucleaire dinosaurus er in 60 jaar nooit zo geweldig uit heeft gezien.