The Score

The Score heeft een cast waar je van tevoren van gaat watertanden. Misschien wel de beste acteurs van drie generaties; Marlon Brando, Robert de Niro en Edward Norton staan samen in één film. Verder zien we Angela Bassett op de titelrol staan. Allemaal grote acteurs met een goede staat van dienst. Het is dan ook tragisch om te zien wat voor ontzettend gemiddelde film The Score is geworden.

Het verhaal gaat over twee inbrekers die een geweldige kraak willen zetten in een politiedepot. Hun doel is een Franse scepter van goud. Alle standaardelementen van het inbrekersgenre komen voorbij: verraderlijke partners, boosaardige tegenpartijen, een spannende inbraakscène, vrouwlief die het inbrekers bestaan niet ziet zitten, en natuurlijk de beroemde uitspraak: “dit wordt mijn laatste klus”. De kijker weet dan natuurlijk allang dat die laatste klus natuurlijk niet goed kan gaan.

Brando is vrij grotesk en zijn gemurmel in de film is bijna gênant. Laatst hield de goede man een speech van een uur bij een optreden van Michael Jackson. Na het zien van deze film begrijp ik waarom het publiek hem begon uit te fluiten, hij is soms amper verstaanbaar, en mompelt dat het een lieve lust is. Van Norton weten we nu wel dat hij briljant is, dus hadden we graag ietsje meer van zijn vermogens gezien. Hoewel de manier waarop zijn personage (een inbreker die doet alsof hij verstandelijk gehandicapt is) weer fantastisch is krijg je toch het idee dat hij een beetje op automatische piloot acteert. Weirdo’s en psychopaten zijn nu eenmaal zijn specialiteit. De Niro zet zijn rol prima neer, maar het karakter wat hij speelt is niet bijster interessant. Angela Bassett is niet veel meer dan verhaaltechnisch decor, en voor een actrice van haar formaat is dat natuurlijk zonde.

Het intro van de film is vrij saai, een inbraakje, en vervolgens 5 à 6 minuten naar een rond de wereld tuffende De Niro kijken. En dat tekent driekwart van de film. Eigenlijk is de film niet meer dan een opzetje voor het laatste half uur waar de spannende inbraak in wordt vertoond. Een goede scène, dat wel, maar een tikkie lang, tikkie saai, en een tikkie teleurstellend.