Nieuwe dvd’s

The Heart is Deceitful Above All Things

(Asia Argento, 2004 • Paradiso)

In 2004 werd J.T. Leroys gelijknamige verhalenbundel verfilmd door de Italiaanse superster Asia Argento, die eveneens de rol van Sarah op zich nam. Peter Fonda (bekend van Easy Rider) en Winona Ryder behoorden tot de cast, Sonic Youth verzorgde de soundtrack en de film werd op het filmfestival van Cannes vertoond. Toch blijkt The Heart… geen artistiek succes. Het ontbreekt Argento vooral aan visie. De vormgeving van de film wisselt sterk zonder dat dat gemotiveerd wordt. Kalme camerabewegingen gaan vooraf aan schommelende shots, korrelige beelden volgen heldere en in close-ups wordt de wide-angle-lens plotseling met al te veel nadruk gebruikt. De vorm verstoort de inhoud. Argento had beter kunnen nadenken over de personages, die in één dimensie blijven steken. Een mankement is dat de gedachtengangen van Jeremiah het boek overheersen en in de verfilming slechts resulteren in een zwijgend blond jongetje dat van hot naar her wordt gesleept. De film is een milde en wat onmachtige hervertelling. Het heeft een surplus aan drama, maar je wordt niet geraakt. (Jurgen Tiekstra)

Rottweiler

(Brian Yuzna, 2003 • Paradiso)

Brian Yuzna, de creatieve regisseur en producent die eind jaren tachtig belangrijke horrorfilms maakte (hij was het brein achter Re-Animator), heeft sinds Society geen genrefilm gemaakt die zóveel politieke implicaties en freudiaanse toespelingen heeft als Rottweiler, de nieuwste productie van zijn eigen Fantastic Factory. De film zal dat noodleidende Spaanse productiebedrijfje helaas geen goed doen. Het verhaal (gebaseerd op een roman uit de jaren zeventig) speelt in de nabije toekomst, en gaat over een ontsnapte gevangene die op zoek is naar zijn verloren geliefde en – opgejaagd door een nare hond – verschillende onderdrukte mensen ontmoet. Zijn zoektocht blijkt een projectie van zijn verdrongen verleden. Interessante thema’s en een verbazingwekkend melancholisch einde ten spijt: Rottweiler overtuigt nergens. Afgezien van die laatste scène wordt alle potentie van een politieke allegorie namelijk teniet gedaan door het feit dat Rottweiler tegelijkertijd een waardeloze horrorfilm is: de bespottelijke special effects, de middelmatige acteurs, hun slechte dialogen en de ondoordachte scènes zorgen ervoor dat de horrorliefhebber evenzeer teleurgesteld wordt als de meer kritische kijker. (Paul Caspers)

Dopo mezzanotte

(Davide Ferrario, 2004 • Total Film)

Martino woont in Turijn en werkt daar als nachtwaker in het filmmuseum. Midden in de nacht komt Amanda – een meisje van zijn leeftijd – binnengestormd, op de vlucht voor de politie. Ondanks dat ze een vriendje heeft, slaan de vlammen tussen de beide jonge twintigers er tijdens haar onderduiken van af. Haar vriend gaat ook nog een rol van betekenis spelen: ze proberen het met z’n drieën en zo wordt er een driehoeksverhouding à la Jules et Jim uit de hoge hoed getoverd. Het verhaal is niet al te best en wordt ook niet erg subtiel uitgewerkt, maar Dopo mezzanotte heeft een aantal elementen die de film de moeite waard maken. De mooie sfeer van Turijn bij nacht is mooi op de gevoelige plaat vastgelegd (de film is alleen met digitale camera’s gefilmd) en er wordt een redelijk geslaagde poging gedaan om een ode aan de periode van de stille film te geven. Als extra op de dvd staat een lange, niet zo interessante, making of en een leuk interview met de sympathieke regisseur Davide Ferrario (een Buster Keaton-liefhebber, aan wie de film ook opgedragen is). Ferrario praat hierin met veel passie en enthousiasme over de filmgeschiedenis, waardoor hij zijn liefde voor en kennis van de cinema met veel charme weet over te brengen. (Harrie de Vries)

Suddenly

(Lewis Allen, 1954 • Indies)

In het Amerikaanse provinciestadje Suddenly gebeurt al jaren niets, totdat het stadje op een dag haar naam waarmaakt en de op doortocht zijnde president mag verwelkomen. Hoewel dit zorgvuldig geheimgehouden is, duikt er een sinister drietal op dat weet door te dringen tot een strategisch gelegen huis, waar een voormalige FBI-agent woont. Wat volgt is een spannend en goed uitgewerkt steekspel tussen de drie mannen die de president willen vermoorden en de bewoners die dit willen voorkomen. De film is vooral de moeite waard door het knappe acteerwerk van Frank Sinatra. Hij speelt de rol van de perverse en psychopathische John Baron, de leider van het drietal. Zijn pathologische neiging om zichzelf te verklaren en te verdedigen, stort hem uiteindelijk in het ongeluk. Suddenly bewijst eens te meer dat er geen technische hocus pocus bij te pas hoeft te komen om suspense te creëren. Met enkele simpele ingrepen weet de Amerikaanse regisseur Lewis Allen voldoende spanning op te bouwen voor een memorabele film. In haar Sinatra-biografie His Way beweert Kittey Kelley dat Lee Harvey Oswald Suddenly een paar dagen voor zijn moord op Kennedy heeft bekeken. Of dit waar is valt moeilijk te achterhalen, maar de film schijnt na de moord op Kennedy inderdaad uit de roulatie te zijn genomen. (Martijn Boven)