Weer een hit voor Harry

De titel slaat op het genootschap dat zo’n vijftien jaar geleden actief was om Voldemort (Ralph Fiennes) een halt toe te roepen. Met de herrijzenis van de duistere tovenaar zijn de nog levende leden weer bij elkaar gekomen. Het mag weinig baten: Voldemort zit achter Harry (Daniel Radcliffe) aan, en probeert zelfs in zijn hoofd door te dringen om te krijgen wat hij wil: een mysterieuze profetie.

Pestwijf in roze

David Yates is de vierde regisseur die in de serie mag aantreden, en hij deed het kunstje zo goed dat hij mag blijven voor de verfilming van boek zes. Geen slechte prestatie voor een man die tot deze Harry Potter-verfilming alleen wat televisieseries had geregisseerd. En het moet gezegd: het loopt ook allemaal gewoon lekker. De film duurt ruim twee uur, maar doordat er eigenlijk constant vaart in het verhaal zit, lijkt het helemaal niet zo’n lange zit. Ook de acteurs zitten goed in hun rollen. De drie hoofdrolspelers zijn weer een beetje meer gegroeid, en de volwassen bijrolacteurs doen het zoals altijd weer erg goed. Vooral Alan Rickman als professor Snape, en Gary Oldman als Sirius Black spelen bovengemiddeld sterk. Nieuwkomer is Imelda Staunton als de verschrikkelijke professor Umbridge. Zij zet het in roze geklede personage net zo neer als ze in het boek overkomt: gehaat, vervelend en een pestwijf. Ook niet-lezers zullen binnen een minuut een hekel aan haar hebben.

De CGI-effecten zijn tot op een minimum teruggedrongen, maar ze zijn niet allemaal even mooi. De Dementors zijn veel beter vormgegeven dan in het derde deel, maar de half-reus Grawp is erg lelijk geworden. Ondanks het volle schema van het verhaal, laat Yates ruimte over voor wat sfeervolle scènes, zoals een mooie vlucht langs de Theems, een uitgebreide introductie van het Ministery of Magic. Door daar tijd aan te besteden komen sommige nieuwe en oude personages misschien wel wat minder uit de verf. Zo blijft Tonks, een favoriete tovenaar uit de boeken, maar wat op de achtergrond; net als Draco Malfoy, Harry’s vijand op school. Wel leuk is de vage schoolgenoot Luna Lovegood, al heeft ze een erg irritante stem waar maar niet aan te wennen is.

Het boek is beter

Zoals het nu eenmaal met verfilmingen uit deze reeks gaat, ontbreekt er heel veel uit de boeken, waaronder een hoop leuke, kleinere verhaallijnen. Misschien zit de vaart er zelfs zo in dat degenen die het boek niet gelezen hebben niet alle details zullen snappen. Het is nog even wachten tot deel zes, maar voor de lezers ligt het zevende en laatste deel eind juli dan eindelijk in de winkels. Dat maakt het wachten op de films wat minder zwaar. Het boek is tóch beter.